Ledum - wieloletnia wiecznie zielona roślina kwitnąca należąca do rodziny wrzosowatych, ma około dziesięciu gatunków. Rośnie głównie w subarktycznym i umiarkowanym klimacie północnych szerokości geograficznych, w zaroślach górskich, cedrowych, występuje na terytorium naszego kraju. Dziki rozmaryn Marsh jest znany od dawna, nawet starożytni Rzymianie wydobywali z niego smołę - kadzidło. Roślina ta ma bardzo silny zapach i podczas kwitnienia jest niebezpieczna dla zdrowia ludzkiego.
Opis instalacji
Ten krzew, który w wieku dorosłym może osiągnąć wysokość półtora metra, ma rozgałęziony system korzeniowy, prosty pień, pokryty naprzemiennymi liśćmi o podłużnym kształcie. Gałęzie są brązowe, owłosione. Rośnie na bagnach i bagnistych lasach, ma wiele nazw: Klopovnik, bagun, cykuta, śpiący stupor i inne, które dokładnie charakteryzują jego właściwości aromatyczne.
Kwiaty Ledum, białe, czasem różowe, tworzą parasol i znajdują się na końcu gałęzi. Okres kwitnienia jest w maju i czerwcu, w tym czasie jest dość niebezpieczne dla zdrowia, aby być blisko tego krzewu, ponieważ wydziela on oszałamiający zapach, który może powodować bóle głowy, aż do utraty przytomności. Roślina jest bardzo trująca, dotyczy to nie tylko kwiatów, ale całego buszu. Istnieje kilka rodzajów dzikiego rozmarynu:
Po kwitnieniu powstają owoce, podobne do podłużnych skrzynek, zawierające dużą liczbę nasion. Jest to roślina odporna na zimno, ale jeśli pędy pozostaną zamknięte przez śnieg, umrą w zimnej zimie. Krzew rosnący na otwartych polanach ma płaską, jakby przyciętą koronę, która wygląda pięknie podczas kwitnienia. Ponieważ dziki rozmaryn ma długi okres wegetacyjny, masowe kwitnienie występuje tylko raz na cztery lata. Zdjęcia pokazują kwiaty dzikiego rozmarynu.
Rodzaje krzewów
Warto zastanowić się nad głównymi rodzajami dzikiego rozmarynu.
- Bagno. Gatunek ten rośnie głównie w klimacie umiarkowanym, a jego zwarte krzewy mogą rosnąć ponad metr. Powierzchnia gałęzi pokryta jest ciemnozielonymi liśćmi o błyszczącej powierzchni, pędy są przycięte brązowym krótkim stosem. Wiosną pokryte są małymi kwiatami w kolorze białym lub jasnoróżowym.
- Grenlandzkie Różni się od innych gatunków sztywnymi łodygami pełzającymi, liście mają jasnozielony kolor, pasują do siebie liniowo i liniowo, wydają się być miękkimi igłami, owłosione na odwrotnej stronie z małym stosem. Kwiaty zbierane są w parasolach o białym i lekko żółtawym kolorze. Odporny na silne mrozy.
- Duży Liść. Obszar uprawy to górskie stoki i kopce, rozmieszczone na Dalekim Wschodzie, w Japonii i Korei. Krzew ten ma wysokość od 40 do 80 cm, na pędach są owalne liście, pokryte od zewnątrz grubym czerwonym stosem.
- Transbaikal. Jest również naukowo nazywany rododendronem Dauryjskim. Jest to dość rozgałęziona roślina, może nawet dorastać do 2 metrów wysokości. Wąskie ciemnozielone liście gęsto pokrywają powierzchnię gałęzi. W przeciwieństwie do innych rodzajów tych roślin, kwitnie jasnoróżowymi kwiatami, jest często stosowany w kompozycjach bukietowych.
Skład chemiczny
Rozmaryn Ledum to całkowicie trujący krzew, kwiaty, liście i same gałęzie zawierają olejki eteryczne, które określają jego specyficzny zapach. Skład olejów obejmuje:
- do 70% - alkohole seskwiterpenowe, głównym jest alkohol;
- flawonoidy;
- taniny;
- neomertille.
Oprócz tych podstawowych substancji pędy zawierają minerały, enzymy, aminokwasy, witaminy i inne korzystne substancje. Nasi naukowcy zauważyli, że nawet przy długotrwałym stosowaniu preparatów na bazie dzikiego rozmarynu nie uzależniają, więc w przypadku niektórych chorób mogą być stosowane przez dłuższy okres czasu.
Korzystanie z rozmarynu
Chociaż dziki rozmaryn jest uważany za trującą roślinę, znalazł szerokie zastosowanie w produkcji preparatów w medycynie ludowej i konwencjonalnej. Ze względu na swój skład chemiczny roślina ta jest stosowana jako środek bakteriobójczy, przeciwzapalny, hemostatyczny, napotny, gojenie ran i wykrztuśny.
W preparatach medycznych roślina jest używana:
- W leczeniu bradykardii, czyli zwiększa tętno, puls.
- W chorobach płucnych i zakaźnych, takich jak gruźlica. Skuteczny w astmie oskrzelowej, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu dróg oddechowych.
- Stosowany jako lek bakteriobójczy i przeciwwirusowy na krztusiec, błonicę i inne choroby.
- Jako środek przeciwskurczowy zaostrzający choroby przewodu pokarmowego, zapalenie pęcherzyka żółciowego.
- Jako środek przeciwzapalny na choroby skóry, zapalenie oczu, żeńskie narządy rozrodcze.
- Z chorobami stawów, bólami reumatycznymi.
Produkowane leki na bazie dzikiego rozmarynu:
- Tabletki - Ledin, stosowane w celu zmniejszenia kaszlu z zapaleniem oskrzeli i innymi chorobami płuc.
- Pędy i trawa - w postaci suchej są stosowane w leczeniu chorób oskrzelowo-płucnych.
- Ledum-GF - maść jest stosowana do bólu stawów i łagodzenia świądu ukąszeń owadów.
- Fitopril - ten lek jest stosowany w chorobach serca, jako środek profilaktyczny w zawałach serca, udarze, arytmii.
Składniki tej rośliny - trawa, kwiaty i pędy - są od dawna stosowane w medycynie tradycyjnej. Z niego przygotowuje się buliony, napary wodne, nalewki spirytusowe, krople do kropli, olej i maści. Ziołowe zbieranie, zawierające dziką herbatę z rozmarynu, również znalazło wielkie zastosowanie.
Roślina ta jest używana nie tylko jako lekarstwo, ale także w życiu codziennym:
- Suche liście są używane do fumigacji pomieszczeń, aby pozbyć się much i innych owadów, przesuwają rzeczy z ciem.
- Olejek eteryczny wytwarzany z roślin jest wykorzystywany w przemyśle perfumeryjnym, przy produkcji mydła, w garbarstwie.
- Roślina jest stosowana w medycynie weterynaryjnej do leczenia zwierząt.
Przeciwwskazania do stosowania
Wykorzystanie tego krzewu wydaje się nieograniczone, ale ze wszystkimi jego przydatnymi właściwościami ma wiele przeciwwskazań. Ponieważ roślina ta jest trująca, zaleca się jej stosowanie ściśle według instrukcji. Ledum jest absolutnie przeciwwskazany:
- Kobiety w ciąży i okres pielęgniarstwa.
- Dzieci poniżej 14 lat.
- Jeśli jesteś lekiem nadwrażliwym.
- Z zapaleniem wątroby, niedociśnieniem tętniczym i zapaleniem kłębuszków nerkowych.
Konieczne jest ścisłe przestrzeganie dawkowania, aby uniknąć skutków ubocznych szkodliwych dla zdrowia.
Ledum w ogrodzie
Odpowiedź na pytanie, gdzie rośnie dzika róża, jest dość prosta. Mimo, że jest mało wymagająca dla składu gleby, preferuje lepsze tereny kwaśne i mokre i dobrze znosi przymrozki. Podczas sadzenia na działce ogrodowej wygląda bardzo pięknie, można go wykorzystać jako żywopłot, doskonale odstrasza muchy i komary z działki ogrodowej. Jest również używany do tworzenia kwitnącego krajobrazu wzdłuż brzegów rzek, jezior, rośnie dobrze na kamienistych wałach i pod drzewami.
Rozmnażanie roślin
Dziki rozmaryn rozmnaża nasiona bagienne, nakłada warstwy, dzieli krzew i szczepi, ale wymaga to pewnej umiejętności.
Cięcie odbywa się w okresie letnim, przygotowane sadzonki bezpośrednio po cięciu umieszcza się w specjalnym roztworze heteroauxin na jeden dzień, a następnie dokładnie myje i sadzi w przygotowanej glebie. Co jest typowe dla tej metody - korzenie rośliny mogą dać tylko rok następny.
Kiedy rozmnażane przez nasiona do przygotowanej gleby (i muszą być z gleby ogrodowej zmieszanej z piaskiem, tekstura jest luźna i mokra), wysiewa się nasiona, które zbiera się w okresie jesiennym. Są rozrzucone na powierzchni, ale nie zasypiają na ziemi, ale delikatnie naciskają, po czym pudełko jest przykryte folią i umieszczane w chłodnym miejscu, czasami podlewając i napowietrzając. Gdy pojawiają się pędy, a stanie się to około miesiąc po wysiewie, wskazane jest sadzenie hodowanych sadzonek w oddzielnych pojemnikach, najlepiej w doniczkach torfowych.
Dobrze pomnóż rośliny ogrodowe i układanie warstw. W tym celu gałęzie są dodawane do ziemi w pobliżu buszu, na głębokość co najmniej dwóch dziesiątków centymetrów, dobrze nawodnione, pozostawiając czubek na powierzchni. Po tym, jak daje korzenie, zostaje rozdzielony.
Wiosną korzeń można podzielić na części, ale w tym celu krzew jest całkowicie wykopany i dokładnie umyty. Cięte części muszą być przetwarzane proszkiem na węgiel drzewny i natychmiast lądowane w celu trwałego wzrostu.
Sadzenie i pielęgnacja
Rośliny są sadzone na wiosnę, kopiąc dziurę nieco ponad pół metra, drenaż z piasku i małych kamieni na dno. Warunek: gleba powinna być kwaśna i dość luźna, można dodać igły iglaste. Po posadzeniu ziemia wokół sadzonki jest dobrze ubita i obficie podlewana. W celu ochrony gleby przed wysychaniem stosuje się mulczowanie torfem.
Aby uzyskać dobry wzrost, krzewy muszą być karmione kilka razy w okresie letnim złożonymi nawozami mineralnymi, aby rozluźnić glebę, usunąć chwasty, ale ponieważ system korzeniowy znajduje się blisko powierzchni, należy to zrobić bardzo ostrożnie.
Liście Ledum praktycznie nie są dotknięte żadnymi chorobami roślin, ale czasami mogą na nich pojawić się przędziorków i pluskwy, do ich zwalczania używa się preparatów owadobójczych.
Jak widać, nie jest trudno wyhodować piękny i użyteczny krzew, najważniejsze jest przeprowadzenie wszystkich niezbędnych czynności.
Jak hodować piękny rozmaryn w domku
Ledum w kraju uprawia wielu ogrodników. Jego wygląd jest nie mniej interesujący niż jego pochodzenie. Naukowcy wciąż kłócą się o przynależność plemienną tej rośliny. Zgodnie z jedną z wersji rozmaryn uważany jest za oddzielny podrodzaj w rodzinie Vereskovów. Zachodni botanicy mają tendencję do rangowania go wśród rododendronów. Każda wersja ma prawo istnieć. Co ciekawe, łacińska nazwa zakładu to Ledum. Pochodziło ze starożytnego greckiego słowa przetłumaczonego jako kadzidło.
Ledumberry słynie z pachnących kwiatów. Jednak lepiej nie być blisko nich przez długi czas. Chodzi o olejki eteryczne o wysokiej zawartości lodu. Jest to specyficzna substancja toksyczna, która wpływa na ludzki układ nerwowy. Dla domu nie można zrobić bukietów z dzikiego rozmarynu. Ale z należytą starannością stanie się nie tylko ozdobą, ale także prawdziwym obrońcą każdego ogrodu.
Wielu jest zainteresowanych, gdzie dzikie rozmaryn rośnie w regionie Moskwy. To bardzo bezpretensjonalna roślina. Można go znaleźć nawet na bagnistej glebie kwaśnej.
Rodzaje dzikiego rozmarynu
Na obszarach podmiejskich rosną tylko niektóre rodzaje dzikiego rozmarynu:
- Bagno. Preferuje bagniste obszary lasów iglastych i bagna. Rośnie także na torfowiskach. Wysokość krzewu wynosi od 60 cm do 1,2 m. Kwitnie od późnej wiosny do połowy lata z małymi parasolami. Jest odporny na zimno, ale rzadko używany w ogrodnictwie, ponieważ jest bardzo trujący.
- Grenlandzkie Uwielbia klimat arktyczny. Najczęściej można go znaleźć na mokrym wybrzeżu, torfowiskach i stokach alpejskich. Bardzo często na północy USA. Średnia wielkość krzewu wynosi od pół metra do metra, maksimum wynosi 2 m. Wierzchołek płyty liściowej jest pomarszczony, a na odwrotnej stronie znajdują się białe lub brązowawe włókna. Ten rodzaj dzikiego rozmarynu wytrzymuje nawet najcięższe mrozy. Pączkowanie trwa tylko miesiąc (od połowy czerwca do końca lipca). Ponieważ dziki rozmaryn tego gatunku kwitnie delikatnymi białymi kwiatami, wielu właścicieli prywatnych działek lubi ozdabiać swoje ogrody.
- Pełzanie Najmniejszy przedstawiciel dzikiego rozmarynu (tylko 20-30 cm). Mieszka w bagnistych obszarach mchów, a także w tundrach i torfowiskach wysoko w górach. Do gleby bezpretensjonalny. Kolejne siedlisko - skaliste placery i piaszczyste wzgórza. Ulotki są wydłużone i wąskie, lekko zgięte do dołu. Są stosunkowo duże (2 cm średnicy), ale samo kwitnienie jest raczej skromne.
- Duży Liść. Ukazuje się w Japonii, Korei, Syberii i na Dalekim Wschodzie. Ten widok ma standardową wysokość (od 50 cm do 1,3 m). Kwiaty bardzo obfite.
Gdzie rozmaryn rośnie na Syberii? Uwielbia runa iglaste, bagna torfowe. Często roślinę można znaleźć w gęstych zaroślach wrzosu.
Jak wybrać właściwe miejsce i ziemię?
Idealny do obszarów mokrych. Dodatkowo warto zadbać o cieniowanie. Ledumberry nie toleruje palącego słońca. Jeśli w ogrodzie rośnie tuja lub je, obok nich możesz bezpiecznie sadzić dziki rozmaryn. Rezultatem jest świetny efekt dekoracyjny.
Gleba lepiej jest zbierać luźno i z wysoką kwasowością (pH 3 - 4). Mieszanka do sadzenia składa się z trzech zasadniczych składników: torfu, gleby iglastej i piasku.
Sadzenia dzikiego rozmarynu w domku nie można umieścić w pobliżu pasieki. Pszczoły kochają tę roślinę, ale zebrany nektar zawiera substancje toksyczne, które zepsują miód. Jego użycie przez ludzi stanie się niebezpieczne. Będziemy musieli uciec się do wrzenia.
Ledum w domku: szczegóły lądowania
Sadzenie i opieka nad dzikim rozmarynem w regionie moskiewskim nie różni się zbytnio od innych regionów. Zacznij sadzić najlepiej na wiosnę. Dla sadzonek z zamkniętym korzeniem czas nie ma znaczenia. Ledumberry jest generalnie dość bezpretensjonalną rośliną, która spokojnie toleruje zimno.
Najpierw musisz przygotować jamę. Zazwyczaj większość korzeni dzikiego rozmarynu jest zakopana o 20 cm, a całkowita głębokość wykopu jest nie mniejsza niż 40 i nie większa niż 60 cm Krzew dzikiego rozmarynu będzie rosnąć wystarczająco długo w jednym miejscu. Dno jest pokryte 5 cm warstwą drenażu (piasek + kamyki rzeczne). Następnie roślina jest umieszczana i posypywana na uprzednio przygotowaną mieszankę. Po gleby należy podlać i ściółkować.
Dopuszczalne jest sadzenie kilku krzewów w jednym dole. Tylko Ty musisz zachować optymalną odległość między otworami - 60-70 cm.
Dalsza opieka
Opieka nad dzikim rozmarynem w domu jest bardzo prosta. Obejmuje tradycyjne działania.
Regularne potrzeby roślin:
- Podlewanie Co najmniej 2-3 razy w miesiącu. Aby to zrobić, użyj zakwaszonej wody. Łatwiej jest utrzymać optymalny poziom pH. W suchym gorącym lecie wymagane jest częstsze nawilżanie (co 7 dni). Na jednym krzaku jest 5 - 8 litrów wody. Po każdym podlewaniu przeprowadza się spulchnianie i mulczowanie, aby zapobiec dłuższemu odparowywaniu wilgoci. Nie jest pożądane, aby umożliwić zalewanie lub wysychanie gleby. Oba te skrajności są szkodliwe dla dzikiego rozmarynu.
- Karmienie. Przynieś wiosnę, gdy wystarczy sezon. 50 - 70 g pełnego nawozu mineralnego pobiera się na każdy m 2. Dla młodych osób dawkę zmniejsza się do 30 - 40 g.
- Przycinanie i choroba. Specjalnie tworzą krzaki nie jest konieczne. Pozbądź się tylko suchych martwych gałęzi. Jeśli chodzi o choroby i szkodniki, dziki rozmaryn ma silną odporność, a aromatyczne olejki eteryczne odstraszają szkodliwe owady.
Hodowla
Hodowla dzikiego rozmarynu w chacie jest dość żmudnym zajęciem. Można to zrobić na kilka sposobów.
Nasiona
Zbierz je z nadejściem jesieni. Montowane są w specjalnych pudełkach wiszących. Siew rozpoczyna się na samym początku wiosny. Tara jest wypełniona luźną ziemią z piaskiem, a nasiona są ułożone na niej. Następnie pojemniki zamyka się folią i chłodzi. Pielęgnacja jest taka sama jak w przypadku innych sadzonek.
Sadzonki
Najczęściej praktykuje się rozmnażanie dzikiego rozmarynu przez sadzonki. Są zbierane w lecie. Aby stymulować ukorzenianie, ich dzień jest przechowywany w roztworze heteroauxiny (stężenie 0,01%). Przygotowuje się go bardzo prosto: tabletkę rozdrabnia się i rozpuszcza 2,5 litra wody. Przed ukorzenieniem ledum sadzonki są starannie myte z pozostałości leku i sadzone w szklarniach. Także odpowiednie pudełka. Korzenie powstają przez długi czas (nie wcześniej niż w następnym sezonie).
Sadzenie i opieka nad dzikim rozmarynem w kraju nie przysporzy większych kłopotów. Oprócz atrakcyjności krzewów przestraszy się komary i innych krwiopijców. A świeże gałązki i liście można układać na okładkach z produktami futrzanymi. Jest to niezawodna ochrona przed molami. Olejki eteryczne są uważane za silne środki antyseptyczne. Ledumberry nie jest dobrze zbadaną rośliną, więc przed ogrodnikami czeka o wiele więcej przyjemnych niespodzianek.
Sekrety sadzenia i pielęgnacji dzikiego rozmarynu. Eksperci Hodowli Roślin
Ledum (Ledum) - znana roślina z rodziny wrzosowatych. Jest to zimotrwały krzew o wiecznie zielonych liściach. Roślina rośnie w klimacie umiarkowanym półkuli północnej.
W Rosji można znaleźć 4 z 6 gatunków znanych w przyrodzie. Najczęstszy z nich - bagno dziki rozmaryn. Używane rzadko, ponieważ trujący A jednak jej kultywacja kulturowa jest możliwa. Ledumberry: sadzenie i pielęgnacja - to główny temat artykułu.
Ciekawa obserwacja! „Ledum i ptasi kwiat wiśni w jednym czasie”.
Rodzaje dzikiego rozmarynu
Bagno
Najbardziej znany gatunek wśród dzikiego rozmarynu. Zazwyczaj są to krzewy o wąskich podłużnych liściach o wysokości 50-60 cm, ale mogą rosnąć do 1,2 m. Odwrotna strona liści pokryta jest małymi kosmkami o rdzawym kolorze. Kwitnie małymi parasolkami z kwiatów w kolorze białym lub kremowym.
Grenlandia
Rozprowadzany na bagnach i skalistych zboczach w Europie i Azji, w wersji kulturalnej jest mniej powszechny niż inne gatunki. Kwitnie w trzecim roku po posadzeniu, nieco później niż inne rodzaje dzikiego rozmarynu. Niski, do 100 cm, kulisty kształt.
Pełzanie
Wysokość tego gatunku wynosi tylko 20-30 cm, nie kwitnie obficie i rośnie bardzo powoli, rośnie tylko 1 cm rocznie, okres kwitnienia to połowa maja-połowa czerwca.
Duży liść
Opisano A.I. Tolmachyov w 1953 roku, dlatego jego drugie imię to rododendron Tolmachyov. Pochodzi z Syberii Wschodniej, rośnie na torfowiskach na Dalekim Wschodzie, w Primorye, na Sachalinie. Ten odporny na mróz krzew, występują okazy do 1,3 m wysokości. Obfite kwitnienie, maj - czerwiec. Rocznie rośnie 4-6 cm, dojrzewanie nasion - w sierpniu.
Wybór lokalizacji i gleby do sadzenia
Aby odpowiedzieć na pytanie, gdzie sadzić w ogrodzie, należy wiedzieć, że w naturze dziki rozmaryn jest fanem bagien, surowych lasów iglastych, brzegów rzek i strumieni. Jest odpowiedni na mokro, a nawet słabo nasycony tlenem w glebie.
Zimą krzaki nie potrzebują schronienia. Ledum „odurza” swoim odurzającym aromatem, dlatego powinien być sadzony w wystarczającej odległości od strefy rekreacyjnej.
„Dla komfortowego wzrostu roślina wymaga gleby o wysokim poziomie kwasowości (pH 3-4) i dobrej wilgotności”.
Mieszanina, która wypełnia dół lądowiska, powinna składać się z trzech elementów:
Lądowanie
Sadzenie dzikiego rozmarynu najlepiej wykonywać wiosną. W przypadku zakupu rośliny w pojemniku i zamknięcia systemu korzeniowego, można go sadzić w niemal każdym okresie. Głębokość lądowiska - 30-40 cm Zaleca się natychmiast zasadzić kilka krzewów. Potem, po wzroście roślin, będzie bardziej widoczny na stronie. Odległość między nimi w grupie powinna wynosić 50-70 cm.
„Po posadzeniu roślina musi być podlewana i mulczowana torfem”.
Dalsza opieka
Podlewanie
Roślina potrzebuje regularnego wystarczającego podlewania, szczególnie w okresach suchych. Lepiej jest, jeśli dzieje się to przynajmniej raz w tygodniu.
W danym czasie dorosła roślina potrzebuje do 8 litrów wody. Woda do nawadniania może być lekko zakwaszona, można to zrobić z kwasem cytrynowym lub octowym. Po nawadnianiu zaleca się poluzowanie gleby i mulczowanie trocinami lub torfem w celu lepszego zatrzymania wilgoci. Konieczne jest ostrożne rozluźnienie i bez penetracji, ponieważ korzenie dzikiego rozmarynu znajdują się blisko powierzchni.
Top dressing
Ledum - roślina oligotroficzna, tzn. Dobrze się czuje nawet na słabych i kwaśnych glebach. Ale nie zaszkodzi przeprowadzać wiosenny opatrunek z pełnym nawozem mineralnym (w tym fosfor, potas i azot). Jednocześnie pod każdą dorosłą rośliną należy rozproszyć 50-70 g / m2. Młode rośliny będą miały wystarczająco dużo 30-40 g / m2.
Oświetlenie
Roślina jasnego światła słonecznego również nie jest wymagana. Dobrze rośnie w półcieniu i na jasnej stronie. Nawet w cieniu rozmaryn nie umiera, tylko kwiaty kwitną mniejsze.
Metody hodowlane
Roślina może być rozmnażana zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie:
- sadzonki
- dzieląc zarośnięty krzak
- odrosty korzeniowe.
Rozmnażanie nasion
Łatwiejsze i bardziej dostępne do rozmnażania dzikiego rozmarynu z nasionami. Dojrzewają w połowie sierpnia-września w łukowatych pudełkach. Dla większego kiełkowania konieczne jest zasianie nasion bieżącego roku zbiorów. Wczesną wiosną nasiona są wysiewane w skrzynkach na powierzchni podłoża bez penetracji, wstępnie zmieszane z piaskiem. Następnie pudełka należy przykryć folią lub szkłem i umieścić w chłodnym miejscu. Konieczne jest codzienne przeglądanie i przewietrzanie, delikatnie wlewać wodę z opryskiwacza oddzieloną wodą, aby gleba nie wyschła. Po 3-4 tygodniach nastąpi kiełkowanie nasion.
Sadzonki
Aby rozmnażanie przez sadzonki zakończyło się sukcesem, musisz mieć pewne pojęcie o istocie procesu. Proces rozmnażania przez sadzonki ma swoje własne trudności. Materiał do sadzenia jest przygotowany latem. Aby poprawić proces tworzenia korzeni, sadzonki traktuje się 0,01% roztworem heteroauxiny w ciągu dnia. Aby przygotować lek, weź jedną tabletkę (0,1 g) i rozpuść w 2,5 litra wody. Następnie sadzonki należy spłukać wodą i posadzić w szklarni lub w specjalnych pudełkach. Proces tworzenia korzenia trwa długo: jesienią powstaje kalus (masa przypominająca kukurydzę pod koniec cięcia), a korzenie pojawiają się tylko na następny sezon.
Zwalczanie szkodników i zapobieganie chorobom
Jedną z charakterystycznych cech krzewu jest jego odurzający zapach. Nic dziwnego, że różne szkodniki omijają stronę rośliny. Rzadko można zaatakować krzewy przędziorków lub pluskwy, co objawia się żółknięciem i opadaniem liści. Do walki z używanymi środkami owadobójczymi. A dziki rozmaryn jest również odporny na choroby.
Wniosek
Aromat dzikiego rozmarynu można uznać za niejednoznaczny. Wzywa do siebie i upaja, powodując ból głowy. Jednocześnie odpycha owady, chroni futra przed uszkodzeniami moli, a wreszcie ma właściwości lecznicze. Jeśli „wybaczysz” oszałamiający efekt krzewu i zasadzisz go zgodnie z wymaganiami, możesz cieszyć się jego niezwykłym kwitnieniem. Ale musisz posadzić dziki rozmaryn, aby zobaczyć go tylko z daleka.
Sadzenie, pielęgnacja i hodowla dzikiego rozmarynu w domku
Prawdopodobnie nie wśród bagiennych roślin bardziej pachnące niż dziki rozmaryn. Jest to zimozielony krzew, przyciągający uwagę bujnym kwitnieniem i wyraźnym ciężkim, żywicznym aromatem. Przy odpowiednim leczeniu dziki rozmaryn ma nie tylko znaczenie dekoracyjne - przynosi korzyść ogrodowi i działa leczniczo, antyseptycznie, oczyszczająco na organizm ludzki. Ponadto zakład jest dość łatwy do uprawy bez większego wysiłku.
Ledumberry ma naukową nazwę - Ledum (łac. Lédum), która pochodzi z greckiego „ledonu” - tak jak mieszkańcy starożytnej Grecji nazywali kadzidło. Nadal nie ma jednomyślnej opinii na temat jego rodziny: zachodni botanicy identyfikują dziki rozmaryn i rododendron i kierują obie rośliny do tego samego rodzaju - rododendronu; aw rosyjskich źródłach dziki rozmaryn jest uważany za odrębny rodzaj. Jednak każdą nazwę można uznać za poprawną.
Charakterystyczną cechą dzikiego rozmarynu jest to, że podczas kwitnienia uwalnia substancje, które w dużych dawkach mogą mieć niekorzystny wpływ na ludzi. Źródłem ostrego zapachu są olejki eteryczne, które zawierają truciznę lodową, która wpływa na układ nerwowy. Aromat prowadzi do bólu głowy i zawrotów głowy, dlatego nie zaleca się przynoszenia kwiatów rozmarynu do domu. Miód zbierany z kwiatów („pijany” miód), którego nie można spożywać bez gotowania, jest również trujący.
Rodzaje dzikiego rozmarynu
Roślina Evergreen Ledum zawiera do 10 gatunków, z których najczęstszą jest Ledum Roseum.
Rozmaryn Ledum
Jest to odporny na zimno krzew, który jest rzadko używany, ponieważ jest trujący. Rośnie na bagnach, w zalesionych lasach iglastych, a także na torfowiskach, zwłaszcza w zachodniej i wschodniej Syberii, południowej i północnej Europie, północno-wschodnich Chinach, północnej Mongolii i Ameryce Północnej. Krzew ten zazwyczaj dorasta do 60 cm wysokości, ale są rośliny osiągające 120 cm. Dziki rozmaryn rozmaryn kwitnie w maju i lipcu, a następnie liczne białe, delikatne kwiaty kwitną na końcach pędów, które tworzą kwiatostany.
Owocem tej rośliny jest owalne pudełko wieloziarniste pyatignezdnaya. Bujne, spektakularne kwitnienie dzikiego rozmarynu bagiennego zwraca uwagę na krzew jako roślinę ozdobną, ale jego uprawa w ogrodzie nie jest zbyt powszechna. Uprawa tego gatunku jest prosta, z odpowiednią technologią rolniczą, mieszka w ogrodach wrzosowych przez długi czas.
Bagulnik Grenlandia
Ten gatunek jest powszechny w strefie arktycznej wszędzie. W Europie dzikie rozmaryn Grenlandii sięga Alp, w Ameryce Północnej dociera na północ Ohio, New Jersey, Oregon i Pensylwanii. Rośnie głównie na torfowiskach lub mokrych wybrzeżach, a czasami na alpejskich skalistych zboczach. Zimozielony krzew osiąga wysokość 50 cm - 1 m (czasem do 2 m). Liście rośliny są pomarszczone od góry, pokryte od dołu białymi lub brązowawo-czerwonymi włosami, a na krawędziach faliste. Roślina ma wysoką odporność na zimno.
Bagulik Grenlandia kwitnie od połowy czerwca do drugiej połowy lipca. Małe białe kwiaty, jak również herbata dzikiego rozmarynu, tworzą kuliste kwiatostany i mają jasny aromat. W ogrodnictwie dziki rozmaryn dziki rozmaryn jest rzadkością, głównie w kolekcjach ogrodów botanicznych. Nasiona rośliny dojrzewają do końca września.
Palisander Ledum
Siedlisko dzikiej róży liściastej to Daleki Wschód i Syberia Wschodnia, Półwysep Koreański, Japonia. Rośnie w zaroślach górskich lasów iglastych, a także na torfowiskach bagiennych, na krawędziach ławic kamiennych wśród krzewów wrzosowych. Osiąga wysokość od 50 do 130 cm, ma obfity kolor, kwitnie od drugiej dekady maja do początku czerwca. Nasiona dzikiego rozmarynu dojrzewają na przełomie sierpnia i września.
Ledum wychodzi pełzający
Ledum liście pełzające lub dzikie roseum prostaty rośnie na Syberii, Dalekim Wschodzie: Kamczatka, Czukotka, Sachalin, Primorye; na północy Ameryki Północnej, na wyspie Grenlandii. Niski krzew, osiąga 20-30 cm wysokości, co sprawia, że jest to najmniej rosnący gatunek. Rośnie w lasach liściastych, na omszałych bagnach, w krzaczastej tundrze, na wysokogórskich bagnach torfowych, na piaszczystych wzgórzach i kamienistych placach.
Pędy tego gatunku mają gęste, czerwonawo-rdzawe włosy. Liście są długie, od 1 do 2,5 cm, liniowe, bardzo wąskie, owinięte w dół. Późną wiosną - wczesnym latem, kiedy dzikie kwiaty róży kwitną, pełzają, ich kwiatostany osiągają 2 cm średnicy - są to największe kwiaty wszelkiego rodzaju dzikiego rozmarynu. Jednak kwitnienie jest rzadkie, a nie tak bujne, jak u kolegów.
Wybór lokalizacji i gleby dla rozmarynu
Ledumberry może osiadać prawie wszędzie, ale lepiej jest sadzić ją w cieniu, ponieważ nie lubi światła słonecznego. Bujne kwiatostany wyglądają atrakcyjnie na tle świerku, sosny lub tui, więc dla uzyskania efektu dekoracyjnego można je posadzić obok tych roślin. Ponieważ jego ojczyzną jest bagno, gleba pod ledum, zwłaszcza bagno, powinna być kwaśna i luźna. W tym celu otwór do lądowania jest wypełniony mieszaniną torfu o wysokim wrzosowisku (3 części), piasku (1 część) i ziemi iglastej lub kory drzewa (2 części). Takie gatunki jak palisander Ledum i Grenlandia mogą rosnąć nawet na ubogich i piaszczystych glebach, dla nich podłoże jest wytwarzane według tej samej zasady, ale z przewagą piasku.
Sadzenie dzikiego rozmarynu
Uprawa dzikiego rozmarynu nie wymaga przestrzegania złożonych zasad sadzenia i pielęgnacji, jest bezpretensjonalna i odporna na zimno. Najlepszym czasem na zasadzenie dzikiego rozmarynu jest wiosna. Ale jeśli kupiłeś roślinę z zamkniętym systemem korzeniowym, to czas sadzenia nie ma znaczenia. Większość korzeni dzikiego rozmarynu znajduje się na głębokości 20 cm, ale głębokość sadzonki sadzenia powinna wynosić 40-60 cm, ponieważ roślina jest sadzona w stałym miejscu przez długi czas. Drenaż z piasku i kamieni rzecznych zasypia na dnie lądowiska z warstwą 5–8 cm. krzaki muszą ściółkować.
Dbanie o dziki rozmaryn w ogrodzie
Pomimo tego, że liście ledum nie potrzebują żyznych gleb, nadal potrzebują nawozu dla dobrego wzrostu. Dlatego, aby uzyskać piękną, obficie kwitnącą roślinę, należy ją nakarmić. Zrób to raz na sezon, na wiosnę. Ledum jest zasilany pełnym nawozem mineralnym, rozrzuconym pod krzewami 50-70 g na metr kwadratowy dla dorosłych roślin i 30-40 g dla młodych. Roślina nie wymaga specjalnego przycinania. Aby zachować estetyczny wygląd, odcięte są tylko wysuszone i połamane gałęzie.
W suchym i gorącym lecie dziki rozmaryn potrzebuje podlewania. Raz w tygodniu należy go dobrze podlać, używając około 7-10 litrów wody na krzew. Po podlaniu glebę wokół krzewu należy delikatnie rozluźnić i zmatowić torfem, aby wilgoć była dłużej.
Metody hodowli dzikiego rozmarynu
Możliwe jest rozmnażanie wszystkich rodzajów dzikiego rozmarynu na różne sposoby: nasiona i wegetatywne (sadzonki, dzielenie krzewu, szczepienie).
Nasiona
Jesienią na długich owocowych pędach dzikiego krzewu rozmarynowego można zobaczyć łukowato wiszące pudełka, podobne do małych żyrandoli. Nasiona dzikiego rozmarynu dojrzewają w nich, przez co się rozmnażają. Nasiona należy wysiewać w skrzynkach lub doniczkach wczesną wiosną, na wierzchu gleby, wstępnie zmieszanej z piaskiem. Gleba powinna być luźna i kwaśna, zmieszana z piaskiem. Następnie garnki są przykryte szkłem i czyszczone w chłodnym miejscu. Sadzonki są podlewane wodą deszczową lub oddzieloną wodą, codziennie wietrząc garnki i wycierając szkło. Nasiona kiełkują zwykle po 3-4 tygodniach i wymagają starannej konserwacji.
Metody wegetatywne
Najczęstszą metodą rozmnażania wegetatywnego rozmarynu jest nakładanie warstw. Cienkie pędy zginają się i koją obok krzaka matki. Przechylony pęd jest częściowo ułożony w otworze (co najmniej 20 cm głębokości), środkowa część jest pokryta mieszanką gleby i torfu, a wierzch z liśćmi jest przywiązany do kołka. Po tym, dół dywersyjny jest regularnie podlewany do ukorzenienia środkowej części. Dość powszechną metodą jest dzielenie buszu.
Wczesną wiosną dorosły krzew jest starannie dzielony na małe sadzonki i sadzony w otwartym terenie. Następnie sadzenie ściółki. Również dla dzikiego rozmarynu rozmnażanie przez sadzonki jest możliwe, jednak ta metoda wymaga pewnych umiejętności. Sadzonki są zbierane latem: pędy zdrewniałe są cięte na długość 5-7 cm, dolne liście są cięte, pozostawiając kilka górnych. W celu udanego ukorzenienia sadzonek należy je trzymać przez 18-24 godziny w roztworze heteroauxiny 0,01%, kwasu indolooctowego (IAA) lub kwasu bursztynowego 0,02%, a następnie spłukać i posadzić w pudełku. Ale nawet po takim zabiegu zakorzenienie łodygi ledum następuje dopiero na wiosnę następnego roku.
Odporność na choroby i szkodniki
Jeśli utworzysz kołdrę dla dzikiego rozmarynu, praktycznie nie choruje i nie jest atakowana przez szkodniki. Najwyraźniej jest to spowodowane silnym zapachem, który odpycha owady. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić choroby grzybicze i przędziorków oraz pluskwy, które prowadzą do żółknięcia i opadania liści. Aby z nimi walczyć, konieczne jest traktowanie rośliny środkami owadobójczymi.
Korzystanie z dzikiego rozmarynu w ogrodzie
Wszystkie rodzaje dzikiego rozmarynu są wdzięcznymi, pięknymi roślinami, które zdobią ogrody w bujnym kolorze. Wielu ogrodników sadzi roślinę, aby ozdobić linię brzegową stawów lub skalistych wzgórz. Substancje, które wytwarzają liście dzikiej róży, zabijają bakterie szkodliwe dla ludzi. Ponadto rozmaryn ma działanie lecznicze. Olejki eteryczne zawarte w dzikim rozmarynu mają silne działanie antyseptyczne i są stosowane w leczeniu wielu chorób. Współczesna botanika i medycyna wiedzą daleko od wszystkiego, co dotyczy dzikiego rozmarynu, badania tej rośliny i jej wpływu na organizm ludzki i środowisko nadal trwają. Dlatego nie dziwi fakt, że wkrótce ogrodnicy dowiedzą się więcej o wielu dobroczynnych właściwościach tej rośliny ozdobnej.
Sadzenie i pielęgnacja Ledumberry w rozrodzie podlewania na otwartym terenie
Ledum Rod należy do rodziny Heather. W latach 90. ubiegłego wieku zachodni naukowcy przypisywali tego rodzaju rośliny rododendronom, ale w naszej literaturze ten pogląd nie jest jeszcze wspierany.
Przedstawiciele tego rodzaju są powszechni w strefach umiarkowanych i subarktycznych na półkuli północnej. Rośliny to małe krzewy o regularnych, skórzastych liściach. Kiełkowy Ledum ma silny zapach, który pojawia się z powodu obecności trucizn w sokach. Przy długotrwałym wdychaniu zapachu dochodzi do nudności, bólu, wymiotów.
Kwiaty są biseksualne, mają biały kolor, tworzą parasol lub kwiatostany przypominające tarczę. Pudełko z owocami. Przed opisaniem gatunku należy odróżnić dzikiego rozmarynu i rododendronu dauryjskiego, często nazywanego rozmarynem lub dzikim rozmarynem syberyjskim.
Treść
Odmiany i rodzaje
Czasami dziki rozmaryn nazywany jest Dalekim Wschodem lub Bajkałem, ale nie są to gatunki, ale po prostu cecha rośliny, ponieważ znajduje się tam ich naturalne siedlisko.
Ledum to bagno, a u ludzi chushachy lub pachnące to dobrze znany gatunek, który rośnie częściej niż inne. Ma bezpośrednią ucieczkę, osiągając pół metra wysokości. Czasami zdarzają się osoby, które docierają do licznika, ale nie jest to częste zjawisko. Młode łodygi są pokryte światłem, starsze nagie. Kwiaty są białe, zebrane w kwiatostany corymbose.
Ledum Greenland pochodzi z Ameryki Północnej. Preferuje torfowiska. Rośnie do wysokości metra, liście są lekko wydłużone, małe kwiaty o białym kolorze, tworzą parasole.
Ledum pozostawia pełzający niski krzew, dorastający do 30 cm, powolny wzrost, kwiaty zwykle małe.
Drzewo różane Ledum ma również nazwę Ledum Tolmachyova na cześć naukowca, który opisał ten gatunek. Wysoka roślina do 130 cm, ma obfite kwitnienie.
Liście Ledum są wspaniałą ozdobą ogrodu, a ponadto odstraszają wiele owadów i zabijają bakterie. Ale z tym wszystkim ta kultura jest bardzo trująca i ma mocny zapach. Kwiaty są miodem, ale ich miód jest również trujący. Biorąc pod uwagę wszystkie te czynniki, warto być ostrożnym przy sadzeniu tej rośliny w swoim ogrodzie.
Lądowanie i opieka Ledumberry
Sadzenie dzikiego rozmarynu idzie dobrze na wiosnę, ale jeśli krzew jest sprzedawany w doniczce, czas sadzenia nie jest szczególnie ważny. Podnosząc stronę musisz pamiętać, że jest to roślina wieloletnia, która przez długi czas się nie zmienia.
Otwór do sadzenia jest wykopany na głębokość 30 cm, być może głębiej, jeśli wymaga tego system korzeniowy. Szczelina między osobami powinna wynosić co najmniej pół metra.
Kwiat ten rośnie dobrze na glebach kwaśnych i jest odpowiednią glebą złożoną z trzech części torfu, dwóch gleb iglastych i jednej części piasku. Liście Ledum Grenlandia i duże liście mogą być uprawiane na glebach piaszczystych, które są wykonane z tych samych składników, ale z większym udziałem piasku. Ważnym punktem lądowania jest drenaż. Po posadzeniu pokryć obszar ściółką torfową.
Aby reakcja gleby była dość kwaśna, konieczne jest płukanie zakwaszoną wodą kilka razy w miesiącu.
Innym przedstawicielem wrzosu jest kędzierzawy czerwony leukotoe, który jest łatwo uprawiany podczas sadzenia i pielęgnacji na otwartym polu, ale także uważaj z nim, ponieważ niektóre odmiany są trujące. Zalecenia dotyczące uprawy tej rośliny z nasion i wiele więcej można znaleźć w tym artykule.
Nawóz do dzikiego rozmarynu
Chociaż możliwe jest uprawianie tych roślin na ubogich glebach, ale do normalnego rozwoju wymagany jest nawóz, który stosuje się corocznie w środku wiosny.
Używając do tego pełnego opatrunku mineralnego w ilości 50 gramów na metr kwadratowy, wprowadzono 30 gramów dla młodych osób. Pasza po prostu rozsiana obok roślin.
Podlewanie dzikiego rozmarynu
Goos Lacum dobrze znosi bagnistą ziemię, ponieważ często jest to ich naturalne środowisko. Ale suchość i pokruszone gleby mają na nich zły wpływ.
Z tego powodu wodę należy nawadniać raz na 7 dni, wydając do 8 litrów wody na krzew. W dużym upale konieczne jest częstsze podlewanie. Dobrze jest również rozluźnić glebę, ale powinno się to robić bez zagłębiania się zbyt głęboko, ponieważ korzenie leżą blisko powierzchni. Po rozluźnieniu ziemia jest mulczowana torfem.
Specjalne przycinanie nie jest konieczne dla ledum, w celach sanitarnych przycinane są tylko suche i połamane gałęzie.
Reprodukcja Ledum
Możliwe jest rozmnażanie dzikiego rozmarynu zarówno w sposób generatywny, jak i wegetatywny.
Wysiewaj nasiona natychmiast po zbiorze, ponieważ bardzo szybko tracą zdolność kiełkowania. Siew odbywa się natychmiast na łóżku; sadzonki zaczynają się wykluwać na wiosnę.
Rozmnażanie jest łatwe do wykonania poprzez nakładanie warstw, co odbywa się w zwykły sposób, zginając gałąź na ziemię i zraszając ją. Normalne wyniki uzyskuje się przez podział kłącza.
Ale szczepienie jest trudną procedurą rzadko stosowaną, zwłaszcza przez niedoświadczonych ogrodników. Problem polega na tym, że sadzonki potrzebują codziennego leczenia heteroauxinem, a potem zapuszczają korzenie przez cały rok.
Choroby i szkodniki
Ze względu na wysoką toksyczność dzikiego rozmarynu nie dotykają szkodniki, a także choroby, które w swej istocie są również organizmami żywymi w postaci bakterii i wirusów.
Jedyną rzeczą jest nietolerancja suchości i gęstej gleby, na której umierają rośliny.
Właściwości lecznicze Ledum
Pomimo trucizny, dziki rozmaryn jest często stosowany w tradycyjnej medycynie, gdzie stosowano wywary z rośliny, a także różne nalewki, takie jak ocet jabłkowy lub wódka.
Stosowano go w różnych chorobach oczu, skóry, stawów, kości, naczyń krwionośnych, oddechu.
Niemniej jednak roślina ta jest bardzo trująca, a samoleczenie może być śmiertelne.
Roślina Ledum - rozmnażanie, sadzenie i pielęgnacja
Rośliny ogrodowe tego gatunku w przyrodzie są dość powszechne. Historyczną ojczyzną tej rośliny jest Ameryka Północna, wschodnie i północne Chiny, Korea Południowa i Północna Europa, Zachodnia Syberia i Arktyka. Często spotykane na torfowiskach, leśnej tundrze i tundrze. Rośnie zarośla lub grupy.
Ogród ozdobiony tym zimozielonym będzie wyglądał niesamowicie przez cały rok. Ma wysokość jednego metra, jego pędy są lekko uniesione i okryte odczuwanymi brakami.
Opis instalacji
Jej liście są błyszczące, lancetowate, pachnące i ciemne. Krawędzie są zawinięte. Kwiatostany mogą być zarówno różowe, jak i białe. W okresie kwitnienia na krzakach tworzą się wielobarwne parasole, których aromat, w dużych ilościach, jest niebezpieczny dla ludzi. Miód zebrany z tej rośliny jest również uważany za trujący. Warto kilka razy pomyśleć o potrzebie uprawy tej rośliny ozdobnej we własnym ogrodzie. Może rosnąć na słabych glebach. Wymaga stałej obecności światła słonecznego, dlatego woli rosnąć na otwartych przestrzeniach. Ledum rośnie powoli, ale jest w stanie przetrwać w ekstremalnie niskich temperaturach, bez żadnego schronienia.
W środowisku naturalnym można dokręcić mech, który stale rośnie wraz ze wzrostem poziomu bagien. Z czasem korzenie znajdują się w warstwie gleby, gdzie nie ma tlenu. Po ich usychaniu gniją i stają się torfem. Podczas gdy na żywych pędach powstają wszystkie nowe korzenie. Specjalna magia - obserwować kwitnące rośliny w księżycową noc. A obecny zapach łatwo uzupełnia tak wspaniały obraz.
Lądowanie
Roślina należy do kategorii bezpretensjonalnej. Szczególną zaletą jest zdolność rośliny do wzrostu w każdej glebie. Wspaniale będzie czuć się w cieniu, co pozwala ozdobić cienie w ogrodzie. Transplantacja, a także lądowanie powinny mieć miejsce wczesną wiosną. Do sadzenia będzie potrzebna luźna gleba i obecność drenażu. Głębokość otworów nie powinna przekraczać 35 cm, a odległość między nimi wynosi około 65 cm Po posadzeniu młoda roślina jest obficie podlewana. Nie ma wymagań dotyczących jego lądowania. Rośnie niezależnie, nie wymaga dodatkowej pomocy ze strony ogrodnika. Ze względu na bardzo specyficzny zapach nie boi się żadnych szkodników ani chorób.
Hodowla
Pod koniec jesieni na małych łodygach można znaleźć małe pudełka przypominające żyrandole. To w nich dojrzewają nasiona, które później mogą być wykorzystane do ich rozmnażania. Nasiona wysiewa się w gotowych pudełkach lub pudełkach z ziemią zmieszaną z piaskiem. Nasiona są rozrzucone po glebie, ale do tego używana ziemia musi być luźna.
Powierzchnia jest pokryta szkłem, po czym pojemniki są umieszczane w chłodnym pomieszczeniu. Podlewanie sadzonek powinno być oddzielone lub woda deszczowa. Szkło jest codziennie wycierane. Po trzech tygodniach opieki otrzymasz pierwsze pędy.
Do rozmnażania roślin w sposób wegetatywny stosuje się nakładanie warstw. Kilka cienkich pędów zakorzenionych w pobliżu krzaka macierzystego. Głębokość wykopu powinna wynosić około 15 cm, górna część warstwy jest przywiązana do patyka, a spód jest posypany torfem i glebą. Warstwy korzeniowe wymagają regularnego podlewania.
Być może podział głównego krzewu, który odbywa się na wiosnę. Aby to zrobić, główny krzew jest podzielony na mniejsze sadzonki, które są następnie sadzone w ziemi. Mulcz jest obowiązkowy. Możliwe jest użycie metody cięcia, jednak niektóre umiejętności będą wymagane tutaj. Najlepiej zbierać sadzonki w lecie, w tym celu cięte są pędy o długości 6 cm, dolne liście są cięte i pozostają tylko górne liście. Zakorzenienie powinno być wykonane dopiero w przyszłym roku.
Absolutnie wszystkie odmiany tej rośliny świetnie się czują w naszych ogrodach. Dla najlepszego rozwoju dzikiego rozmarynu zaleca się sadzenie go wiosną. Roślina żyje około 30 lat, tolerując ciężkie mrozy. Zagłębienie, które jest wypełnione mieszaniną piasku, ziemi i torfu, nadaje roślinie wszystko, co jest niezbędne do normalnego wzrostu i rozwoju. Stosowanie nawozów jest mile widziane, ale w rozsądnych ilościach.
Górny opatrunek przeprowadza się zgodnie z planem, wczesną wiosną. Podczas suszy roślina jest podlewana kilka razy w tygodniu, w pobliżu wiadra wody dla jednego krzewu. Powierzchnia gleby jest mulczowana torfem i rozluźniona. Pozwoli to zachować wilgoć. Należy wziąć pod uwagę bliskość korzeni rośliny i delikatnie rozluźnić glebę. Nie wykonuje się planowanego i sanitarnego przycinania. Wystarczy usunąć wszystkie wysuszone gałązki w odpowiednim czasie. System korzeniowy w dzikim rozmarynu zostanie utworzony dopiero rok później, co również należy wziąć pod uwagę.
Ledum - oszałamiająca trawa
Ledumberry to zimozielony krzew z rodziny wrzosowatych. Nazwa naukowa - ledum (ledum) - zbliża ją do kadzidła, ponieważ gęste liście emanują intensywnym drzewnym zapachem. Słowo „dziki rozmaryn” ze starego języka rosyjskiego jest tłumaczone jako ogłupiające, trujące, odurzające. Czasami roślina nazywa się oregano, cykuta, Bagul, bogini. Jego siedlisko jest dość szerokie. Dotyczy półkuli północnej, w szczególności pasa subarktycznego umiarkowanego. Ledumberry jest bardzo często wykorzystywana do celów leczniczych, ale może być również wykorzystywana do dekoracyjnej dekoracji ogrodu.
Wygląd roślin
Ledum - wieloletni krzew lub krzew o wysokości 50-120 cm, odżywiony przez rozległy kłącze powierzchniowe z krótkimi procesami. Sztywne łodygi rozgałęzione nie mają dużej średnicy. Mogą być wyprostowane, wznoszące się lub pełzające. Młode procesy o oliwkowozielonym kolorze są pokryte zardzewiałym pokwitaniem, ale z czasem stają się pokryte nagą ciemną korą.
Liściaste liście skórzaste utrzymywane są przez cały rok. Ma wydłużoną lub lancetowatą formę z wyraźną żyłą centralną i krawędziami zwiniętymi do góry. Kolor liści jest ciemnozielony. W jasnym świetle staje się brązowo-brązowy. Liście skórzaste rosną na przemian. Ostry, oszałamiający zapach wydobywa się z nich po potarciu.
W kwietniu-czerwcu na pędach ubiegłego roku kwitną gęste kwiatostany w kształcie parasoli. Każdy kwiat ma krótką szypułkę. Białe owalne płatki tworzą kielich w kształcie dzwonu. Liczba wszystkich elementów kwiatu jest wielokrotnością 5. Dziki różany jest zapylany przez owady, po czym dojrzewają suche strąki nasion z 5 sekcjami. W nich tłoczą się małe skrzydlate nasiona.
Rodzaje dzikiego rozmarynu
Rodzaj dzikiego rozmarynu zawiera tylko 6 gatunków roślin. Spośród nich 4 rosną w Rosji.
Ledum to bagno. Typowy przedstawiciel rodzaju, powszechny w klimacie umiarkowanym. Jest to gęsty krzew o długości do 1,2 m. Podniesione, rozgałęzione pędy pokryte są zardzewiałym, krótkim stosem. Ciemnozielone błyszczące liście emanują przyjemnym zapachem. Późną wiosną kwitną gęste parasole lub tarcze z białymi lub jasnoróżowymi małymi kwiatami.
Bagulik to Grenlandia. Twarde łodygi wyrastają do 90 cm długości. Mają jasnobrązowy kolor. Na pędach blisko siebie, jak jasnozielone miękkie igły, znajdują się wąskie, liniowe liście. Na odwrotnej stronie złożonych ulotek znajduje się filcowy stos. W okresie kwitnienia kwitną małe (do 6 cm szerokości) parasole z białymi lub kremowymi kwiatami. Widok doskonale toleruje nawet silne mrozy.
Palisander Ledum. Mieszkaniec Dalekiego Wschodu, Japonii i Korei rośnie o 40-80 cm wysokości. Osiada na kamienistych wałach i stokach górskich. Owalne liście o długości 3-4 cm i szerokości 8-15 mm. Na młodych pędach i odwrotnej stronie liści jest gruby czerwony stos.
Kilka lat temu rododendron był synonimem dzikiego rozmarynu. Do tej pory niektórzy hodowcy kwiatów przenoszą do tego rodzaju dzikiego rozmarynu Zabaikalsky, ale w rzeczywistości jest on tylko dalekim krewnym i ma naukową nazwę „rododendron dauryjski”. Roślina jest również silnie rozgałęzionym krzewem o wysokości 50-200 cm. Gałęzie pokryte są wąskimi, gęstymi liśćmi ciemnozielonego koloru. Ale kwiaty mają bogaty różowy odcień. Często jest to „rozmaryn”, który można zobaczyć w wazonie w kompozycji bukietu.
Metody hodowlane
Ledumberry dobrze się rozmnaża na nasionach i wegetatywnie. W naturze nowe rośliny często pojawiają się z nasion. Są one zbierane z dojrzałych małych pudełek, które niezależnie pękają od dołu do góry. Z daleka nasiona przypominają małe żyrandole. Nasiona zbiera się jesienią, ale wysiewa się tylko wczesną wiosną. W tym celu należy przygotować pojemniki z luźną ziemią ogrodową zmieszaną z piaskiem. Gleba powinna być luźna i mokra, a także mieć odczyn kwaśny. Nasiona są rozsiewane na powierzchni i tylko lekko wciskane w glebę. Pojemność pokryta przezroczystym materiałem i umieszczona w chłodnym miejscu. Okresowo szklarnia jest emitowana i podlewana. Pędy pojawiają się w ciągu 25-30 dni. Dorośnięte sadzonki siedzą w pojedynczych doniczkach torfowych lub w innym pudełku o większej odległości, aby korzenie nie były splątane.
Rośliny ogrodowe są dogodnie propagowane przez nakładanie warstw. Aby to zrobić, elastyczne gałęzie są przechylane na ziemię i mocowane w otworze o głębokości 20 cm. Po zakorzenieniu pęd jest oddzielony.
Duży krzew podczas przeszczepu wiosennego można podzielić na kilka części. Aby to zrobić, roślina jest całkowicie wykopana, uwolniona z ziemi i pocięta na delenki. Sekcje cięte są traktowane kruszonym węglem drzewnym. Korzenie nie przesuszają się i natychmiast określają sadzonki na stałe miejsce.
Do szczepienia w lecie wycina się pędy półnaturalne z 2-3 liśćmi. Niższe cięcie traktuje się stymulantami wzrostu i ukorzenionymi pędami w doniczkach z luźną i pożywną glebą. Liście najbliżej gleby są całkowicie cięte lub skracane. Zakorzenienie i adaptacja trwają długo, więc sadzonki przenoszone są na otwartą ziemię dopiero na wiosnę.
Sadzenie i pielęgnacja
Ledumberry należy do bezpretensjonalnych roślin, więc właściciele nie sprawiają większych problemów. Sadzenie najlepiej wykonywać wiosną, choć nie jest to konieczne w przypadku roślin z zamkniętym kłączem. Ponieważ korzenie znajdują się blisko powierzchni ziemi, otwór do lądowania ma głębokość 40-60 cm. Na dnie wylewa się piasek rzeczny lub kamyki o grubości 5-8 cm, a sama gleba powinna być dość kwaśna i luźna. Wskazane jest sadzenie krzewów na wilgotnych glebach z dodatkiem igieł. Jeśli zasadzi się kilka roślin naraz, odległość między nimi wynosi 60-70 cm Po zakończeniu prac gleba jest ubijana i obficie podlewana. Następnie ziemia w pobliżu krzaków torfowych.
W naturze dziki rozmaryn rośnie w pobliżu zbiorników wodnych, dlatego ważne jest regularne podlewanie. Nawadnianie nie jest potrzebne tylko przy częstych opadach. Oświetlenie dla roślin nie jest zbyt ważne. Czują się równie dobrze w słonecznym miejscu iw półcieniu. Nawet przy silnym cieniowaniu dziki rozmaryn nie umiera, ale może wyglądać mniej dekoracyjnie i rzadziej kwitnąć.
Od czasu do czasu należy poluzować ziemię i usunąć chwasty. Jednak nie zapominaj, że korzenie znajdują się blisko powierzchni, więc bądź ostrożny. Kilka razy w sezonie (wiosna i lato) dziki rozmaryn jest zapładniany kompleksami mineralnymi. W marcu i październiku odbywa się przycinanie. Skracają kiełki o określonym kształcie, a także usuwają suche i uszkodzone gałęzie.
Zimy na dziki rozmaryn nie są straszne. Doskonale toleruje nawet ostre mrozy, ale w przypadku braku śniegu młody wzrost może zamarznąć do wysokości pokrywy śnieżnej. Wiosną wystarczy usunąć dotknięte gałęzie, a ich miejsce zostanie szybko zajęte przez młode pędy.
Ledum jest odporny na choroby roślin. Nie boi się zalania gleby, ale tylko regularnym rozluźnieniem. Bez dostępu powietrza grzyb może się rozwijać. Bardzo rzadko robaki i przędziorki żyją na pędach. Łatwo się ich pozbyć środkami owadobójczymi. Częściej sama roślina odstrasza irytujące owady, w tym od sąsiadów w klombie.
Użyj w ogrodzie
Gęsta korona z wąskimi ciemnozielonymi liśćmi i czerwonawym pokwitaniem wygląda bardzo dekoracyjnie w ogrodzie. Ledum nadaje się do kształtowania mokrej gleby, brzegów stawów i rzek, kamienistych kopców, a także przestrzeni pod drzewami. Rośliny najlepiej wyglądają w nasadzeniach grupowych. Często stojaki na taśmy są używane jako żywopłot lub do zagospodarowania działki. Wrzos, żurawina, jagody, rododendrony, haulieria, stahi i trawy mogą stanowić firmę dzikiego rozmarynu.
Przydatne właściwości
Liście i kwiaty dzikiego rozmarynu zawierają wiele substancji aktywnych biologicznie, które są rozpoznawane nie tylko przez lud, ale także przez oficjalną medycynę. Wśród nich są:
- olejki eteryczne;
- taniny;
- flawonoidy;
- kwas askorbinowy;
- guma;
- fitoncydy.
Od czasów starożytnych wywar był stosowany jako środek antyseptyczny i przeciwbakteryjny. Stosowano go zewnętrznie, dodając do kąpieli lub kompresów, a także do picia w celu zwalczania kaszlu, SARS i infekcji jelitowych.
Herbata z dodatkiem dzikich liści rozmarynu łagodzi i zwalcza bezsenność. Roślina radzi sobie z chorobami takimi jak zapalenie płuc, koklusz, zapalenie oskrzeli, choroby wątroby i nerek, zapalenie żołądka, wyprysk, czyraki, ospa wietrzna, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Narkotyki są również przydatne dla zdrowia kobiet. Wzmacniają mięśnie i zwalczają choroby przenoszone drogą płciową. W różnych krajach „specjalizacja” ledum może się różnić.
Mieć rośliny i gospodarstwa domowe. Zapach liści odstrasza wysysające krew owady i ćmy.
Ledum jest przeciwwskazany dla osób cierpiących na alergie i wrażliwych na składniki rośliny. Ponieważ zwiększa to tonację macicy, leczenie jest nie do przyjęcia dla kobiet w ciąży. I oczywiście nie można przekroczyć dawki, więc leczenie najlepiej przeprowadzić pod nadzorem lekarza.
Znaki i przesądy
Trawa Ledum jest owiana wieloma legendami, akceptuje i przesądza, tak wiele wątpliwości: czy utrzymać ją w domu. Chociaż niektórzy są ostrożni w kwestii dzikiego rozmarynu, jest on bardzo przydatny, zapobiega rozprzestrzenianiu się patogennych drobnoustrojów w powietrzu i leczy ciało. Oczywiście, jeśli zostawisz dużo kwitnących gałęzi w małym pokoju, gospodarstwa domowe będą nawiedzane przez ból głowy. Stąd też zauważono, że dziki róż rośnie nerwowość, drażliwość i przynosi wysiłki. Ale para kiełków wcale nie boli. Wręcz przeciwnie, oczyszczą atmosferę negatywnej energii i wypełnią pokój przyjemnym, dyskretnym aromatem.