Ledum - trująca roślina, z jednego ze swoich smaków staje się zła, jego głowa zaczyna boleć. Łowcy o tym wiedzą, ponieważ omijają go, ponieważ pies, węsząc w zaroślach dzikiego rozmarynu, staje się ospały, jakby był pijany. Gdzie rośnie piękna i niebezpieczna ledum?
Gdzie rośnie natura dzikiego rozmarynu?
Roślina preferuje bagniste miejsca, torfowiska, mchy. Często można go spotkać w bagnistych lasach iglastych z drewnem cedrowym. Jagody często rosną w okolicy.
Również rozmaryn dziki rośnie w lasach liściastych, na przykład wśród brzóz krzewiastych. Możesz go spotkać i wzdłuż górskich rzek i strumieni na wschodnich zboczach gór.
W Rosji siedliskiem dzikiego rozmarynu jest głównie Daleki Wschód i Syberia. Gdzie dziki rozmaryn rośnie na Ukrainie: w północnych i zachodnich regionach.
Rodzaje dzikiego rozmarynu
Istnieje kilka gatunków tej rośliny, w zależności od tego, co może się nieco różnić, gdzie, w której strefie ledum rośnie:
- Dziki rozmaryn bagienny jest szeroko rozpowszechniony w naturze, gdzie rośnie: jego ojczyzną jest Arktyka, zachodnia i wschodnia Syberia, wschodnia część Europy, południowa i północna Europa, Korea i Chiny. Rośnie na torfowiskach, wysokich torfowiskach, w zaroślach wilgotnych lasów iglastych, wzdłuż górskich potoków i rzek. Występuje zarówno w grupach, jak iw małych zaroślach.
- Dziki Grenlandia rozmarynowa - rośnie na północy i zachodzie Ameryki Północnej na torfowiskach.
- Pełzający dziki rozmaryn - jego ojczyzną jest Daleki Wschód i Wschodnia Syberia, północna Ameryka Północna i Grenlandia. Rośnie w tundrze, na piaszczystych wzgórzach, w zaroślach drewna cedrowego, na kamienistych łuskach.
- Dziki rozmaryn o dużych liściach - rośnie we wschodniej Syberii i na Dalekim Wschodzie, a także w Japonii i na północy Korei. Preferuje runa lasów iglastych, bagiennych torfowisk, obrzeży kamienistych łęgów w zaroślach krzewów wrzosowych.
Wykorzystanie dzikiego rozmarynu
Pomimo faktu, że cała roślina jest trująca, jest aktywnie stosowana w medycynie tradycyjnej. Jest zbierany w okresie kwitnienia (czerwiec-sierpień). Zioło jest suszone na świeżym powietrzu, a następnie wykorzystywane w tradycyjnej medycynie i homeopatii.
Preparaty na bazie Ledum łagodzą kaszel, pomagają usunąć plwocinę, rozluźniają mięśnie oskrzelowe. Ponadto dziki rozmaryn ma właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne.
Także rozmaryn dziki jest używany do fumigacji pomieszczeń w celu zniszczenia owadów i roztoczy. Są traktowane zwierzęta gospodarskie - świnie i konie.
Ledum - gdzie rośnie, jak wygląda, reprodukcja, opieka
Nazwa botaniczna: Ledum.
Rodzina Heather.
Gdzie rośnie dziki rozmaryn. Daleki Wschód.
Opis Ledum - co to za roślina? Zimozielony krzew o zaokrąglonej koronie do 1 m wysokości, kwitnie od kwietnia do czerwca. Liście są wąskie, ciemnozielone, do 4 cm, długi, pachnący, silnie pachnący chmiel. Dolna strona blaszki liściowej i młode pędy z czerwonym lub białym pokwitaniem. Kwiaty są małe, białe. Kwitnący rozmaryn daje przyjemny aromat.
Rozmaryn Ledum - Ledum palustre
Powszechny zimozielony krzew do 1 m. Pędy wyprostowane, obficie rozgałęzione. Liście są wąskie, twarde, ciemnozielone. Powierzchnia liści jest błyszcząca na górze, może być owłosiona od dołu. Po uszkodzeniu liście i łodygi wytwarzają ostry zapach, ponieważ zawierają dużą ilość olejów. Do produkcji kadzidła użyto bagulnikowej żywicy bagiennej. Kwiaty zebrane są w duże pachnące parasole.
Bagulik - rododendron dauryjski - rododendron dauricum
Zimozielone krzewy pochodzą z Syberii Wschodniej, Chin i Japonii. Rośliny osiągają wysokość 120 - 250 cm, w mroźnym klimacie mogą zrzucać liście. Pędy są cienkie, bogato rozgałęzione, tworzą bardzo bujną koronę. Liście są podłużne, owalne, błyszczące, ciemnozielone, o długości od 1 do 4 cm, dolna powierzchnia blaszki liściowej jest często malowana w jaśniejszym odcieniu. Często liście pojawiają się po kwitnieniu. Kwiaty są atrakcyjne, dość duże, osiągają średnicę 5 cm, pojawiają się w nielicznych kwiatostanach na szczytach pędów. Odcienie płatków obejmują liliowy, niebieski, lawendowy, różowy, biały.
Ledumberry bowhead - Ledum groenlandicum
Zimozielony krzew do półtora metra z grubą, zaokrągloną koroną. Młode łodygi roślin często pokryte są lekkim pokwitaniem. Liście są gęste, zielone, wąskie - lancetowate, całe, do 5 cm długości, ułożone na przemian. Dolna powierzchnia blaszki liściowej może być pokryta lekkim pokwitaniem. Kwiaty są białe, liczne, pachnące, zebrane w małe kwiatostany na szczytach pędów.
Wysokość Około 1 m.
Ledum Care
Ledum w domu - temperatura. Podczas aktywnego wzrostu toleruje szeroki zakres temperatur. W miesiącach zimowych pożądany jest chłodny okres odpoczynku w temperaturze nie wyższej niż 10 ° C.
Oświetlenie dzikiego rozmarynu Może rosnąć w pełnym cieniu, półcieniu, ale będzie bardziej gęsty w miejscu z dobrym oświetleniem bez bezpośrednich promieni słońca.
Opuszczam Przyciąć końcówki młodych pędów roślin, aby zachęcić do rozgałęzienia. Dorosłe rośliny korony rozrzedzone, aby zapewnić roślinie więcej światła i zwiększyć cyrkulację powietrza. Starsze rośliny można odmłodzić za pomocą głównego przycinania, ale zaleca się usunięcie nie więcej niż 1/3 gałęzi za jednym razem.
Rosnący dziki rozmaryn - ziemia. Piaszczysta, gliniasta lub gliniasta o kwaśnym pH. Ledum roseum może rosnąć na bardzo kwaśnych glebach, torfie, piasku, kompoście kory lub glebie iglastej.
Top dressing. Młode rośliny potrzebują nawozów zawierających fosfor, aby stworzyć silny system korzeniowy. Nawozy o wysokiej zawartości azotu przyczyniają się do wzrostu zielonej masy, ale nie przekarmiają ledum azotem - kwitnienie będzie słabsze.
Cel Ledumberry może być używana do krojenia - przez długi czas nie traci świeżości w wazonie w domu, jednak ze względu na specyficzny zapach należy go używać ostrożnie.
Kwitnący dziki rozmaryn. Kwiecień - lipiec.
Wilgotność powietrza Guma Ledum poczuje się lepiej, jeśli będzie okresowo spryskiwana.
Wilgotność gleby. Preferuje wilgotną ziemię o każdej porze roku.
Lądowane lądowanie, transfer. Młode rośliny, gdy rosną - wiosną, każdego roku, dorosłe rośliny - raz na 2-3 lata lub po prostu zmieniają górną warstwę gleby.
Rozmnażanie dzikiego rozmarynu. Nasiona wysiane w lutym lub marcu. Kiełkowanie jest lepsze w przypadku świeżych nasion, więc jeśli są odpowiednie warunki, wysiewa się je jesienią, bezpośrednio po dojrzewaniu. Wychodzą dość powoli. Rozmnażanie jest również możliwe przy połowicznie dojrzałych sadzonkach o długości 5–8 cm, które są ukorzenione w lipcu - sierpniu.
Szkodniki i choroby. Rośliny, które nie otrzymują wystarczającej ilości światła, mogą stać się blade, mają mniej liści i są rozciągnięte na wysokość, rosną wolniej i nie kwitną tak bardzo. Pod bezpośrednimi promieniami słońca roślina może uschnąć, liście poparzenia.
Uwaga Liście i młode pędy kwiatowe mają działanie ściągające, napotne, dezynfekujące, moczopędne, przeczyszczające. Latem roślina uwalnia olejki eteryczne z liści do powietrza, co może powodować bóle głowy.
Hydroponika.
Podsumowując - 7 tajemnic sukcesu:
- Temperatura uprawy: lato - 10 - 25 ° C, zima - najlepiej nie więcej niż 10 ° C
- Oświetlenie: niesie ze sobą szeroki zakres warunków oświetleniowych, ale gdy rośnie w półcieniu, krzew będzie luźny i wydłużony.
- Podlewanie i wilgotność: równomiernie nawilżona gleba o każdej porze roku i wysoka wilgotność.
- Cięcie: formujące - regularne szczypanie końcówek młodych pędów i przycinanie nadmiernej długości po kwitnieniu, sanitarne - usuwanie starych i chorych gałęzi.
- Gleba: musi mieć kwaśne pH.
- Top dressing: wiosną i latem nawożą nawozy mineralne 2 razy w miesiącu.
- Rozmnażanie: sadzonki łodyg wiosną i latem, nasiona - dość długi proces.
Możesz być także zainteresowany:
Ledum - oszałamiająca trawa
Ledumberry to zimozielony krzew z rodziny wrzosowatych. Nazwa naukowa - ledum (ledum) - zbliża ją do kadzidła, ponieważ gęste liście emanują intensywnym drzewnym zapachem. Słowo „dziki rozmaryn” ze starego języka rosyjskiego jest tłumaczone jako ogłupiające, trujące, odurzające. Czasami roślina nazywa się oregano, cykuta, Bagul, bogini. Jego siedlisko jest dość szerokie. Dotyczy półkuli północnej, w szczególności pasa subarktycznego umiarkowanego. Ledumberry jest bardzo często wykorzystywana do celów leczniczych, ale może być również wykorzystywana do dekoracyjnej dekoracji ogrodu.
Wygląd roślin
Ledum - wieloletni krzew lub krzew o wysokości 50-120 cm, odżywiony przez rozległy kłącze powierzchniowe z krótkimi procesami. Sztywne łodygi rozgałęzione nie mają dużej średnicy. Mogą być wyprostowane, wznoszące się lub pełzające. Młode procesy o oliwkowozielonym kolorze są pokryte zardzewiałym pokwitaniem, ale z czasem stają się pokryte nagą ciemną korą.
Liściaste liście skórzaste utrzymywane są przez cały rok. Ma wydłużoną lub lancetowatą formę z wyraźną żyłą centralną i krawędziami zwiniętymi do góry. Kolor liści jest ciemnozielony. W jasnym świetle staje się brązowo-brązowy. Liście skórzaste rosną na przemian. Ostry, oszałamiający zapach wydobywa się z nich po potarciu.
W kwietniu-czerwcu na pędach ubiegłego roku kwitną gęste kwiatostany w kształcie parasoli. Każdy kwiat ma krótką szypułkę. Białe owalne płatki tworzą kielich w kształcie dzwonu. Liczba wszystkich elementów kwiatu jest wielokrotnością 5. Dziki różany jest zapylany przez owady, po czym dojrzewają suche strąki nasion z 5 sekcjami. W nich tłoczą się małe skrzydlate nasiona.
Rodzaje dzikiego rozmarynu
Rodzaj dzikiego rozmarynu zawiera tylko 6 gatunków roślin. Spośród nich 4 rosną w Rosji.
Ledum to bagno. Typowy przedstawiciel rodzaju, powszechny w klimacie umiarkowanym. Jest to gęsty krzew o długości do 1,2 m. Podniesione, rozgałęzione pędy pokryte są zardzewiałym, krótkim stosem. Ciemnozielone błyszczące liście emanują przyjemnym zapachem. Późną wiosną kwitną gęste parasole lub tarcze z białymi lub jasnoróżowymi małymi kwiatami.
Bagulik to Grenlandia. Twarde łodygi wyrastają do 90 cm długości. Mają jasnobrązowy kolor. Na pędach blisko siebie, jak jasnozielone miękkie igły, znajdują się wąskie, liniowe liście. Na odwrotnej stronie złożonych ulotek znajduje się filcowy stos. W okresie kwitnienia kwitną małe (do 6 cm szerokości) parasole z białymi lub kremowymi kwiatami. Widok doskonale toleruje nawet silne mrozy.
Palisander Ledum. Mieszkaniec Dalekiego Wschodu, Japonii i Korei rośnie o 40-80 cm wysokości. Osiada na kamienistych wałach i stokach górskich. Owalne liście o długości 3-4 cm i szerokości 8-15 mm. Na młodych pędach i odwrotnej stronie liści jest gruby czerwony stos.
Kilka lat temu rododendron był synonimem dzikiego rozmarynu. Do tej pory niektórzy hodowcy kwiatów przenoszą do tego rodzaju dzikiego rozmarynu Zabaikalsky, ale w rzeczywistości jest on tylko dalekim krewnym i ma naukową nazwę „rododendron dauryjski”. Roślina jest również silnie rozgałęzionym krzewem o wysokości 50-200 cm. Gałęzie pokryte są wąskimi, gęstymi liśćmi ciemnozielonego koloru. Ale kwiaty mają bogaty różowy odcień. Często jest to „rozmaryn”, który można zobaczyć w wazonie w kompozycji bukietu.
Metody hodowlane
Ledumberry dobrze się rozmnaża na nasionach i wegetatywnie. W naturze nowe rośliny często pojawiają się z nasion. Są one zbierane z dojrzałych małych pudełek, które niezależnie pękają od dołu do góry. Z daleka nasiona przypominają małe żyrandole. Nasiona zbiera się jesienią, ale wysiewa się tylko wczesną wiosną. W tym celu należy przygotować pojemniki z luźną ziemią ogrodową zmieszaną z piaskiem. Gleba powinna być luźna i mokra, a także mieć odczyn kwaśny. Nasiona są rozsiewane na powierzchni i tylko lekko wciskane w glebę. Pojemność pokryta przezroczystym materiałem i umieszczona w chłodnym miejscu. Okresowo szklarnia jest emitowana i podlewana. Pędy pojawiają się w ciągu 25-30 dni. Dorośnięte sadzonki siedzą w pojedynczych doniczkach torfowych lub w innym pudełku o większej odległości, aby korzenie nie były splątane.
Rośliny ogrodowe są dogodnie propagowane przez nakładanie warstw. Aby to zrobić, elastyczne gałęzie są przechylane na ziemię i mocowane w otworze o głębokości 20 cm. Po zakorzenieniu pęd jest oddzielony.
Duży krzew podczas przeszczepu wiosennego można podzielić na kilka części. Aby to zrobić, roślina jest całkowicie wykopana, uwolniona z ziemi i pocięta na delenki. Sekcje cięte są traktowane kruszonym węglem drzewnym. Korzenie nie przesuszają się i natychmiast określają sadzonki na stałe miejsce.
Do szczepienia w lecie wycina się pędy półnaturalne z 2-3 liśćmi. Niższe cięcie traktuje się stymulantami wzrostu i ukorzenionymi pędami w doniczkach z luźną i pożywną glebą. Liście najbliżej gleby są całkowicie cięte lub skracane. Zakorzenienie i adaptacja trwają długo, więc sadzonki przenoszone są na otwartą ziemię dopiero na wiosnę.
Sadzenie i pielęgnacja
Ledumberry należy do bezpretensjonalnych roślin, więc właściciele nie sprawiają większych problemów. Sadzenie najlepiej wykonywać wiosną, choć nie jest to konieczne w przypadku roślin z zamkniętym kłączem. Ponieważ korzenie znajdują się blisko powierzchni ziemi, otwór do lądowania ma głębokość 40-60 cm. Na dnie wylewa się piasek rzeczny lub kamyki o grubości 5-8 cm, a sama gleba powinna być dość kwaśna i luźna. Wskazane jest sadzenie krzewów na wilgotnych glebach z dodatkiem igieł. Jeśli zasadzi się kilka roślin naraz, odległość między nimi wynosi 60-70 cm Po zakończeniu prac gleba jest ubijana i obficie podlewana. Następnie ziemia w pobliżu krzaków torfowych.
W naturze dziki rozmaryn rośnie w pobliżu zbiorników wodnych, dlatego ważne jest regularne podlewanie. Nawadnianie nie jest potrzebne tylko przy częstych opadach. Oświetlenie dla roślin nie jest zbyt ważne. Czują się równie dobrze w słonecznym miejscu iw półcieniu. Nawet przy silnym cieniowaniu dziki rozmaryn nie umiera, ale może wyglądać mniej dekoracyjnie i rzadziej kwitnąć.
Od czasu do czasu należy poluzować ziemię i usunąć chwasty. Jednak nie zapominaj, że korzenie znajdują się blisko powierzchni, więc bądź ostrożny. Kilka razy w sezonie (wiosna i lato) dziki rozmaryn jest zapładniany kompleksami mineralnymi. W marcu i październiku odbywa się przycinanie. Skracają kiełki o określonym kształcie, a także usuwają suche i uszkodzone gałęzie.
Zimy na dziki rozmaryn nie są straszne. Doskonale toleruje nawet ostre mrozy, ale w przypadku braku śniegu młody wzrost może zamarznąć do wysokości pokrywy śnieżnej. Wiosną wystarczy usunąć dotknięte gałęzie, a ich miejsce zostanie szybko zajęte przez młode pędy.
Ledum jest odporny na choroby roślin. Nie boi się zalania gleby, ale tylko regularnym rozluźnieniem. Bez dostępu powietrza grzyb może się rozwijać. Bardzo rzadko robaki i przędziorki żyją na pędach. Łatwo się ich pozbyć środkami owadobójczymi. Częściej sama roślina odstrasza irytujące owady, w tym od sąsiadów w klombie.
Użyj w ogrodzie
Gęsta korona z wąskimi ciemnozielonymi liśćmi i czerwonawym pokwitaniem wygląda bardzo dekoracyjnie w ogrodzie. Ledum nadaje się do kształtowania mokrej gleby, brzegów stawów i rzek, kamienistych kopców, a także przestrzeni pod drzewami. Rośliny najlepiej wyglądają w nasadzeniach grupowych. Często stojaki na taśmy są używane jako żywopłot lub do zagospodarowania działki. Wrzos, żurawina, jagody, rododendrony, haulieria, stahi i trawy mogą stanowić firmę dzikiego rozmarynu.
Przydatne właściwości
Liście i kwiaty dzikiego rozmarynu zawierają wiele substancji aktywnych biologicznie, które są rozpoznawane nie tylko przez lud, ale także przez oficjalną medycynę. Wśród nich są:
- olejki eteryczne;
- taniny;
- flawonoidy;
- kwas askorbinowy;
- guma;
- fitoncydy.
Od czasów starożytnych wywar był stosowany jako środek antyseptyczny i przeciwbakteryjny. Stosowano go zewnętrznie, dodając do kąpieli lub kompresów, a także do picia w celu zwalczania kaszlu, SARS i infekcji jelitowych.
Herbata z dodatkiem dzikich liści rozmarynu łagodzi i zwalcza bezsenność. Roślina radzi sobie z chorobami takimi jak zapalenie płuc, koklusz, zapalenie oskrzeli, choroby wątroby i nerek, zapalenie żołądka, wyprysk, czyraki, ospa wietrzna, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Narkotyki są również przydatne dla zdrowia kobiet. Wzmacniają mięśnie i zwalczają choroby przenoszone drogą płciową. W różnych krajach „specjalizacja” ledum może się różnić.
Mieć rośliny i gospodarstwa domowe. Zapach liści odstrasza wysysające krew owady i ćmy.
Ledum jest przeciwwskazany dla osób cierpiących na alergie i wrażliwych na składniki rośliny. Ponieważ zwiększa to tonację macicy, leczenie jest nie do przyjęcia dla kobiet w ciąży. I oczywiście nie można przekroczyć dawki, więc leczenie najlepiej przeprowadzić pod nadzorem lekarza.
Znaki i przesądy
Trawa Ledum jest owiana wieloma legendami, akceptuje i przesądza, tak wiele wątpliwości: czy utrzymać ją w domu. Chociaż niektórzy są ostrożni w kwestii dzikiego rozmarynu, jest on bardzo przydatny, zapobiega rozprzestrzenianiu się patogennych drobnoustrojów w powietrzu i leczy ciało. Oczywiście, jeśli zostawisz dużo kwitnących gałęzi w małym pokoju, gospodarstwa domowe będą nawiedzane przez ból głowy. Stąd też zauważono, że dziki róż rośnie nerwowość, drażliwość i przynosi wysiłki. Ale para kiełków wcale nie boli. Wręcz przeciwnie, oczyszczą atmosferę negatywnej energii i wypełnią pokój przyjemnym, dyskretnym aromatem.
Ledum pozostawia syberyjski i dziki rozmaryn
A imię mu odpowiadało
Liściaste rododendrony Ledum kwitną obficie na Syberii wiosną. To jest złe, ale jest tak powszechne, że ja, bez dalszych ceregieli, będę je tak nazywać. Co więcej, prawdziwy dziki rozmaryn (Ledum) i rododendron (rododendron) są tak blisko, że nie wszyscy botanicy są rozpoznawani przez oddzielne rodzaje.
Rzeczywiście, dziki rozmaryn i rododendrony mają wiele wspólnego. Niż poza wielkością kwiatów różnią się ode mnie osobiście nieświadomi. Wszystkie są krzewami. Liście, które nie spadły na zimę u tych i innych z początkiem mrozu koagulują do kanalików. Kwiaty tego dzikiego rozmarynu są małe, ale mają typową strukturę dla wszystkich rododendronów: pięciopłatkowe halo i charakterystyczne dla obu tych krzewów, długie, daleko sięgające pręciki. A nawet jeśli dotkniemy ich technologii rolniczej, to tutaj mają podobne preferencje.
Jeśli chodzi o rododendrony syberyjskie zwane dzikim rozmarynem (ich 4-5 gatunków), ich różnice między sobą są jeszcze bardziej zamazane. Jeśli nie patrzysz na szczegóły zbyt wiele, to są już prawie o jedną twarz od siebie. A ich kwiaty, z wyjątkiem rododendronu Shlippenbach, są trudne do rozróżnienia w pobliżu.
Różanecznik dahuryjski (R. Dahuricum) - ze względu na swoją przewagę gatunek ten najczęściej występuje pod nazwą dzikiego rozmarynu. Jego przerywany zasięg rozciąga się od Ałtaju do Sikhote-Alin. Krzew liściasty o normalnej wysokości 70-120 cm (rzadko do 2 m). Liście eliptyczne do 6 cm długości, o szerokości do 2 cm, na krótkich ogonkach. Jesienią większość liści żółknie i odpada, ale kilka korków na szczycie pozostaje do hibernacji na buszu. Kwiaty mają około 4 cm średnicy w różnych odcieniach różu, czasami prawie białe, pachnące. Zaczyna kwitnąć tydzień przed kwitnieniem liści na brzozie, więc kwitnienie krzewu jest bardzo zauważalne. W naturze kwitnienie trwa do miesiąca, kwitnie przez około 15 dni w kulturze. Wymagające światła W pełni zimowy, ale zimy z odwilżami powodują, że budzi się przedwcześnie, a następnie śmierć pąków kwiatowych. Dobrze rośnie na zwykłej glebie ogrodowej z dodatkiem torfu.
Ledebour Rhododendron (R. Ledebourii) - półzimozielony krzew o normalnej wysokości 60-90 cm (maksymalnie do 2 m). Liście są eliptyczne, zaokrąglone lub rozwarte, 1-4 cm długości, do 2 cm szerokości, skórzaste oliwkowozielone. Liście wierzchołkowe zwykle pozostają na zimę, a na wiosnę stopniowo zastępowane są nowymi. Rośnie w Ałtaju i Sajanie. Kwiaty są różowo-fioletowe lub liliowo-różowe, o średnicy 3-4.5 cm. Kwitnie na początku maja, kiedy las zmienia kolor na zielony. Kwitnie 15-18 dni.
Szczyt rododendronów (R. Mucronulatum) - krzew liściasty lub półzimozielony o wysokości 80-150 cm (w przyrodzie do 3 m). Rośnie na południu Kraju Primorskiego, w Korei, w północno-wschodnich Chinach. Liście są podłużne, eliptyczne, długości 5-7 cm, o szerokości do 2 cm. Kwiaty są fioletowo-różowe szeroko otwarte, o średnicy 4-5 cm. Kwitnie na początku maja przez ponad dwa tygodnie.
Rododendron Sikhotinsky (R. Sichotense) - półzimozielony, 60-100 cm. Liście są oliwkowozielone, okrągło-eliptyczne, 2-4 cm długości, o szerokości do 2 cm. Na początku zimnej pogody koagulują w rury. Kwiaty są w kształcie szerokiego dzwonu, jasnofioletowe lub fioletowo-różowe, do 4,5 cm średnicy. Kwitnie w połowie maja i kwitnie wokół półksiężyca. Rośnie w Terytorium Primorye w górach Sikhote-Alin.
Rododendron Schlippenbach (R. schlippenbachii) to krzew liściasty o wysokości 100-200 cm (osiąga 5 mw naturze). Liście są jajowate, długości 5-9 cm i szerokości 3-6 cm, zielone, żółte lub czerwone przed liśćmi. Kwiaty są szeroko otwarte, mają średnicę 8-10 cm, jasny liliowy lub jasnoróżowy z ciemnoczerwonymi plamkami. Kwitnie na początku maja, kwitnie około trzech tygodni. Ukazuje się na rosyjskim Dalekim Wschodzie - w Primorye, Korei, Chinach, Japonii.
Nazywał siebie dzikim rozmarynem - może w przednim ogrodzie!
Zaskakujące jest to, że nasze rododendrony syberyjskie nadal nie stały się tą samą zwykłą ozdobą ogrodów przednich, ulic i placów miejskich, które są bzami i chubusznikami. Moja znajomość dzikiego rozmarynu miała miejsce w pierwszych pięciu latach tego wieku. A po 5-6 latach kwitnienia dzikiego rozmarynu w naszym wiejskim ogrodzie stało się już znanym wiosennym wydarzeniem.
Pierwszy rozkwit nie był jednak tak luksusowy, jak mógł być. Ale to jest pierwszy. W ciągu najbliższych pięciu lat krzew kontynuował wzrost i zwiększał intensywność kwitnienia. A teraz, na początku maja, nasz dziki rozmaryn dosłownie pali się liliowo-różowym płomieniem. I chociaż krzaki były przeze mnie ostrożnie „ukryte” w najbardziej zacisznym zakątku, bardzo szybko ich obecność w naszym ogrodzie stała się „tajemnicą otwartą”.
Podsumowując moje dziesięcioletnie doświadczenie w uprawie rododendronów, mogę śmiało powiedzieć, że sukces w ich uprawie wynika głównie z dwóch czynników - wyboru korzystnego położenia i właściwego przygotowania gleby. Jednocześnie ważne jest miejsce sadzenia, ponieważ podłoże glebowe jest w każdym przypadku przygotowane sztucznie. Ale przed agrotechniką jest wybór odmian. A w tym powinieneś zaufać tym, którzy mają doświadczenie w uprawianiu tego kwiatu. Ponieważ nie każdy rododendron może rosnąć w centralnej Rosji.
Miejsce lądowania. Ledum wciąż syberyjczycy, a mrozy ich niepokoją. Ale to jest wysoka odporność na mróz, czasami je przynosi. Rzeczywiście, na Syberii zimy postępują zgodnie z innym scenariuszem niż tutaj, w regionie nie-czarnej ziemi. Za Uralem zima jest mroźna i długa, praktycznie bez odwilży. A wiosna przychodzi natychmiast i nieodwołalnie. W naszym kraju rozmrażanie jest możliwe w każdym miesiącu. Jeśli temperatura powietrza tylko nieznacznie zmienia się na plus i trwa przez dzień lub dwa, nie jest to jeszcze problem. Ale kiedy odwilż odpędza prawie cały śnieg i temperatura przekracza + 3-4 ° C ciepła, jest to równoznaczne ze sprężyną dla ledum. A potem może niechcący poruszyć pąki kwiatowe. Cóż, wtedy mróz spadnie do minus dwudziestu, wtedy wiosenne kwitnienie krzewu będzie dużym pytaniem.
Aby zminimalizować możliwość uszkodzenia pąków kwiatowych, należy zwrócić szczególną uwagę na wybór miejsca sadzenia. Stan snu zimowego u roślin trwa najdłużej, gdy jest dużo śniegu, a gleba nagrzewa się wiosną później. Śnieg nie powinien opróżniać się, ale raczej gromadzić. Z tych wszystkich powodów północne i wschodnie zbocza, chronione przed przeciągami przez ulgi, budynki lub gęste plantacje, są idealne dla dzikiego rozmarynu (nie więcej niż 3-6®). Wody gruntowe nie powinny znajdować się bliżej niż jeden metr nawet wiosną. Miejsce lądowania nie powinno być również zalane wodą źródlaną.
Jeśli chodzi o światło, na wschodnich i północnych zboczach krzewu wskazane jest otwarcie roślin. Na płaskich miejscach, a także na południowych i zachodnich stokach, preferowane są różne warianty lekkiej półcień. Tam, gdzie słońce jest oczywiście więcej, powinno być więcej cieni. Ale cień powinien być cienki i krótki.
Gleba Jeśli weźmiemy pod uwagę popularny hit w czasach sowieckich („Gdzieś na wzgórzach kwitnie dziki rozmaryn”, „Klejnoty”, 1975), wtedy dziki rozmaryn rośnie w górach lub na małych, łagodnych wzgórzach - w zaroślach lasów cedrowych. Gleby w takich społecznościach przez wieki tworzyły się na bazie ściółki iglastej i zepsutych pni drzew, i są luźnym podłożem zawierającym wiele resztek roślinnych o różnym stopniu rozkładu. Czasami mchy torfowcowe biorą udział w tworzeniu gleby, a następnie gleba ma składnik torfowy. Jej reakcja jest kwaśna pH = 4,0-5,0.
Jeśli chcesz osiągnąć zrównoważone kwitnienie z rododendronów, spróbuj odtworzyć typowe środowisko ekologiczne w ogrodzie, w tym w środowisku roślinnym. Grunt wrzosowy powinien stać się obowiązkowym składnikiem podłoża glebowego - górnego 10-15 cm gleby ze starego lasu sosnowego, w tym wszystkiego, co na nim leży, od ściółki iglastej i gałązek po jej najniższy składnik - czarną ziemię obsadzoną użyteczną grzybnią symbiotyczną.
Początkowo trzeba uprawiać glebę ogrodową, po prostu uprawiając dużą ilość torfu wysokiego. Aby to zrobić, nalej 30-50 cm warstwę torfu i nałóż ją górną warstwą gleby na głębokość 50-60 cm. Jako „zakwas grzybowy” wskazane jest dodanie gleby wrzosowej 2-3 wiader na m².
Środowisko glebowe można tworzyć sztucznie, zraszając nową warstwę podłoża z góry, bez mieszania się z istniejącą glebą. Wariant mieszanki gleby może być mieszaniną ziemi liściastej, ziemi wrzosowej i piasku w stosunku 1: 2: 1 lub 1: 1: 2.
Nawóz. Koncepcja nawozu w odniesieniu do rododendronów ma swoją specyfikę. Ponieważ rododendrony syberyjskie mają powierzchowne, przeważnie włókniste korzenie, kopanie, a nawet rozluźnienie gleby koła pnia są niepożądane. W tym przypadku nawóz wskazany jest do przeprowadzenia mulczowania. Jako ściółka, torf przejściowy i jeździecki, ściółka iglasta i ściółka leśna z ciągłych plantacji iglastych są dobre.
Bardzo przydatne jest opanowanie przygotowania specjalnego kompostu wrzosowego (cm), który może być stosowany do wszystkich rododendronów, jagód, żurawin i innych bliskich im w preferencjach kultury gleby. Chochoł wylewa się w małych dawkach, ale stale - co najmniej 2-3 razy w sezonie. Tylko to wystarczy, aby w pełni zaspokoić potrzeby krzewu w diecie.
Podlewanie Gleba u stóp dzikiego rozmarynu powinna być utrzymywana w stanie umiarkowanie wilgotnym. Aby to zrobić, lepiej podlewać krzew trochę, ale częściej, mocząc nie tylko pień drzewa, ale także otaczającą ziemię w promieniu co najmniej jednego metra od podstawy krzewu. Podlewanie należy przeprowadzać wieczorem, deszczem lub wodą ze stawu za pomocą zraszania. Szczególnie istotne podlewanie podczas układania nowych pąków kwiatowych - w ciągu miesiąca od zakończenia kwitnienia.
W notatniku.
Ziemia wrzosowa to górna warstwa ściółki leśnej o grubości 10–20 cm, w tym część gleby pierwotnej, ze starego lasu sosnowego lub świerkowego, w dolnej warstwie, na której rosną gatunki takie jak borówki, wrzos, rozmaryn dziki, jagody, żurawina, jagody itp. Ziemia wrzosowa jest przydatna do tworzenia pod każdym rododendronem wrzosowym powoli, ale stale, naśladując ten proces nawożenia wrzosu w naturze za pomocą iglastej ściółki. Ziemia wrzosowa jest kwaśna, bogata w materię organiczną i, co bardzo ważne, zamieszkana przez mikoryzę pożytecznych grzybów.
Liściasta jest górną, najbardziej organiczną częścią gleby ze starego lasu, w której dominują gatunki takie jak lipa, dąb, klon, olcha i osika.
Miot iglasty jest najwyższą warstwą ściółki leśnej lasów iglastych. Zawiera tylko składnik organiczny, w tym zarówno całkowicie rozłożone igły, jak i niedawno opadłe igły. Ściółka z drzew iglastych nie tylko nawozi glebę, ale także ją rozluźnia i zakwasza, sprawia, że staje się bardziej wilgotna, przyczynia się do powstawania i rozwoju korzystnej mikrofauny.
Wrzosowy kompost - przygotowany z wrzosowiska, iglastej ściółki, sosny, świerku lub kory modrzewia, zgnilizny pniaków, torfowca, torfu wysokiego, małych gałązek iglastych, liści drzew leśnych itp. Komponenty te są układane cienkimi warstwami gdzieś w zacienionym miejscu ogrodu, w szerokim ramieniu o wysokości 50-70 cm. Górna część obroży, aby opóźnić opady, powinna zostać uformowana w korycie. Kompost jest przechowywany przez kilka lat, aż do całkowitego rozkładu konarów i kory, to znaczy, dopóki jego części składowe nie zostaną przekształcone w jednorodną kruchą masę.
Mikoryza - wzajemnie korzystne współżycie (symbioza) grzybni z korzeniami drzew, krzewów i traw. Wszystkie rośliny z rodziny wrzosowatych, w tym rododendrony, wymagają obecności symbiotycznych grzybów w glebie. Ferment mikoryzy jest łatwy do sprowadzenia na ziemię wrzosową i wskazane jest stymulowanie jej rozwoju poprzez systematyczne dodawanie ściółki iglastej.
Wszystko razem, plus hortensja.
Heather Gardens. Ponieważ preferencje gleby dzikiego rozmarynu są raczej specyficzne, wskazane jest uprawianie ich razem z uprawami podobnymi w agrotechnice w specjalnych ogrodach wrzosowisk. W tym przypadku nie tylko bliscy krewni mogą stać się jego sąsiadami: wrzos, pobel, jagoda, borówka brusznica, żurawina, mirt bagienny, ale także wiele innych roślin, które tolerują zwiększoną kwasowość gleby. Takich jak na przykład wierzby, irysy, zooki, rozprzestrzeniające się pośpiechy, turzyce, żółwie kamienne, pahisandra... I oczywiście inne rododendrony (gatunki i odmiany) będą się z nimi dobrze dogadywać, których liczba jest niezliczona. Nie jest to zabronione, a to jest ledum. Kwitnie przy okazji, tuż za syberyjskim dzikim rozmarynem - pod koniec maja. Nie wszystkim się to spodoba, ale wierzcie mi - nie jest bez piękna. Osobiście jestem z niego bardzo zadowolony, chociaż nie jest odmianowy, ale wykopany w lesie.
Mieszanki graniczne z krzewami iglastymi. Drzewa iglaste i rododendrony ze swoją niszą ekologiczną są przeznaczone do wspólnej uprawy. Ich preferencje glebowe są takie same, a te same symbiotyczne grzyby zamieszkują ich korzenie. Innymi słowy, po prostu użyteczne jest, aby pozostali blisko. Nie przypadkiem bardzo się ze sobą łączą. Przy okazji, przerywana półcień z piramidalnych drzew iglastych tworzy dokładnie taką dawkę nasłonecznienia, jakiej potrzebują do dzikiej herbaty rozmarynowej.
Drzewa iglaste, takie jak jałowce zwykłe i skaliste, tuja, cykuta kanadyjska, jodła, modrzew, sosna, świerk są dobrze połączone z dzikim rozmarynem. Oczywiście nie mamy na myśli drzew dużych rozmiarów, ale mniej lub bardziej karłowatych i karłowatych. Aby wypełnić luki, takie byliny okrywowe są dobre, jak małpa-stalker Aurea, budra, nagietek, gęś, Wintergreen, Maynik, kwiatek, wiosna primula, zhivuchki, mshanka.
Na działkach z iglastymi rododendronami może zajmować środek i tło. W tle można też użyć wierzby, Kaliny Buldenezh, jarzębiny, hawajki czerwonej łąkowej, napuszonej i wielkolistnej, arunkus dwupienny. A na pierwszym planie ubijanie niskich krzewów o gęstych koronach jest organiczne, takie jak Stefanander Split Crispus, poziomy jałowiec, mikroflora. Wygląda też dobrze tworząc zwarte guzki i zarośla bylin: podofily, hakonehloa, gospodarze, chistets wełnisty.
Kwitnące obramowania i tablice. Nawet pojedyncza, bogato kwitnąca chmura rozmarynu dzikiej róży wywołuje ogólne zainteresowanie i podziw. Ale jeśli krzew jest obsadzony grupą 3 lub 7 krzewów, jest to już dekoracja krajobrazu.
Jasne plamy koloru z wielu krzewów dziko rosnącego rozmarynu dosłownie urzekają swoim niespotykanym kolorem. W krajobrazie miejskim wskazane jest sadzenie tablic i obramowań dwurzędowych z liści ledum pod ochroną drzew iglastych, od strony południowej z gęstych grup iglastych lub w polanach odizolowanych od wiatru, otoczonych jodłami i sosnami.
I wyobraź sobie gęstą sieć dziesiątków dzikich krzewów rozmarynu, otoczonych przez sosny górskie, w samym centrum zamkniętego dziedzińca miasta. Ten obraz, godny pędzla Moneta i Renoira, podniesie na duchu każdego mieszkańca stoczni, ponieważ będzie on wyraźnie widoczny ze wszystkich okien wychodzących na dziedziniec. A mieszkańcy miasta będą mogli obserwować ten nieodparty obraz tydzień wcześniej niż krzak zakwitnie poza miastem. Średnio przypada około 20-25 kwietnia, kiedy to co najmniej tydzień pozostaje przed pierwszymi liśćmi brzozy!
Podsumowując moje doświadczenie w uprawie różaneczników w ogóle, aw szczególności dzikiego rozmarynu, chciałbym powiedzieć tym, którzy jeszcze nie zdecydowali się z nimi zapoznać.
* Rododendrony - najjaśniejszy z kwitnących krzewów. W niedalekiej przyszłości staną się najbardziej pożądanymi roślinami ozdobnymi dla Rosjan.
* Różaneczniki są piękne nie tylko w okresie kwitnienia, ale dzięki zwartym koronom zachowują swój efekt dekoracyjny przez resztę czasu.
* Rododendrony są trwałe, nie są dotknięte chorobami i szkodnikami, nie potrzebują corocznego przycinania.
* Agrotechnologia rododendronów jest w pewnym sensie bardziej złożona niż agrotechnika większości zwykłych krzewów ozdobnych. Ale nie tyle, ile reprezentują a priori. Wszystko, czego potrzeba do sukcesu, to wysoki torf i gleba starego lasu sosnowego. Wymieszaj je równo, a każdy ledum Ci podziękuje. Jeśli dasz rododendronowi to, czego potrzebuje, to w rzeczywistości będzie on o wiele bardziej niezawodnym dzierżawcą twojego ogrodu przedniego niż róża.
Gdzie w Rosji rośnie dziki rozmaryn?
Wiedza w dziedzinie botaniki może przynieść korzyści wielu ludziom. Dzięki nim można poznać wzorce rozwoju roślin, ich strukturę, a także użyteczne i szkodliwe właściwości. Dzięki tym informacjom osoba staje się bardziej świadoma i rozumie, jakie rośliny należy stosować do leczenia pewnych dolegliwości. Dlatego nie dziwi fakt, że człowiek zaczął wykazywać zainteresowanie roślinami w czasach starożytnych.
Przez całą historię osoba nie tylko zajmowała się uprawą roślin, ale także wykazywała ich prawidłowości, dzięki czemu odkrył skuteczne wykorzystanie roślin uprawnych. Ale należy pamiętać, że wśród roślin są takie, które mogą szkodzić zdrowiu. Dlatego też, zanim jeszcze przyniesiesz kwiaty do domu, musisz dokładnie zapoznać się z ich funkcjami.
Wśród przedstawicieli flory znajduje się wiele kwiatów, które wypadają korzystnie w porównaniu z ich krewnymi. Jednym z nich jest krzew o zimozielonych liściach, znany jako bagno ledum. Podczas kwitnienia można poczuć bardzo silny aromat, który niezwykle negatywnie wpływa na osobę, wywołując bóle głowy i zaburzenia nerwowe. Z dzikim rozmarynem wiąże się wiele legend. W tamtych czasach wierzono nawet, że roślina ta może pomóc w walce z problemami duchowymi i fizycznymi. Dlatego, aby wyjaśnić tę kwestię, nie zaszkodzi zapoznać się z dobrymi właściwościami i przeciwwskazaniami do stosowania tego wiecznie zielonego krzewu.
Botaniczny opis dzikiego rozmarynu
Ten krzew obejmuje około 10 gatunków roślin wrzosowych. Na terytorium naszego kraju reprezentowanych jest tylko czterech. Sama roślina znana jest pod kilkoma nazwami: rozmaryn, bagnom, guszatnik. Często można go znaleźć na działkach daczy, gdzie pełni rolę rośliny ozdobnej. Ledumberry jest jedną ze średnio rosnących roślin, które mogą dorastać do 125 cm. W procesie wzrostu tworzy rozgałęzione gałązki, które są ozdobione gęsto sadzonymi liśćmi. W formie dzikiej jest często prezentowana w postaci ogromnych plantacji.
Liście Ledum różnią się dość długim okresem wegetacji, który przebiega w ciągu czterech lat. Podczas kwitnienia okoliczny krajobraz ulega przekształceniu, cały obszar jest nasycony przyjemnym aromatem. Na tym etapie gałęzie krzewu są ozdobione białymi lub jasnoróżowymi kwiatami z zakręconymi krawędziami, które mają pokrywę z aksamitnych brązowych włosów. W pąkach występuje wiele trujących olejków eterycznych, które wydzielają silny zapach.
W żadnym wypadku nie można wprowadzić tego krzewu do domu. W naturze dzikiego rozmarynu rodzą się nasiona. Jeśli chcesz go uprawiać na swojej stronie w regionie moskiewskim, tutaj zazwyczaj używają metody cięcia i dzielenia buszu. Musisz jednak natychmiast przygotować się na to, że musisz być cierpliwy, podczas gdy możesz dostać dorosłą roślinę od młodego drzewka. Co więcej, nie ma to żadnych warunków wzrostu. Z reguły jeden krzew dzikiego rozmarynu żyje przez około 30 lat. Jeśli uprawia się go na terenach bagiennych, jego żywotność ulega skróceniu.
Gdzie rośnie bagno rozmarynowe?
Roślina ta jest mało wymagająca dla jakości gleby. Jednak najlepiej czuje się w mokrych miejscach. Liście Ledum doskonale tolerują ujemne temperatury, ale wymagają specjalnej pielęgnacji i nawożenia. Najczęściej można go znaleźć na półkuli północnej: na Dalekim Wschodzie, w Ameryce, na Grenlandii i Białorusi. Możesz natknąć się na ten krzew na wzgórzach, torfowiskach, bagnach i poza nim, na obszarach leśnych i tundrowych.
Warunki zbioru i przechowywania
Jeśli ten krzew jest przeznaczony do produkcji leków, to zaczyna zbierać podczas aktywnego kwitnienia, używając pędów z łodygami i gałęziami. Zazwyczaj korzystny moment do zbioru występuje na początku lipca i sierpnia. W czasie zbiorów rośliny powinny być bardzo ostrożne, zaleca się stosowanie w tym celu specjalnych nożyczek, rękawiczek i bandaża z gazy. Bardzo ważne jest, aby uniknąć uszkodzenia systemu korzeniowego.
Po zebraniu kiełków dzikiej róży umieszcza się je do suszenia w pomieszczeniach niemieszkalnych, gdzie powinna być dobra wentylacja. Tam powinien leżeć przez około dwa tygodnie. Gdy surowiec osiągnie pożądany stan, pakuje się go w bibułkę lub papierowe torby. Możesz przechowywać go przez maksymalnie trzy lata, ale zawsze oddzielnie od jedzenia.
Przychodzące komponenty
Ledumberry jest ceniona przede wszystkim ze względu na obecność olejku eterycznego w swoim składzie, który jest bogaty w ziemskie części krzewu, głównie pędy, gałęzie, liście, owoce i kwiaty. W każdym przypadku ilość olejku eterycznego może być inna. Decydujące jest tutaj miejsce, w którym rośnie krzew. Należy powiedzieć, że w składzie olejku eterycznego znajduje się lód, który jest bardzo trujący. Jego charakterystyczny kolor jest zielony, natomiast ma gęstą konsystencję i pikantny smak.
Pomimo wszystkich zagrożeń związanych z lodem, może być korzystne, ponieważ ma efekt osłonowy i przeciwkaszlowy. Jednak te właściwości lecznicze, które wykazuje, pod warunkiem, że są stosowane w małych ilościach. Substancja ta jest często zawarta w składzie wielu leków, które mają działanie bakteriobójcze i uspokajające. Również ich lekarze zalecają, aby ustabilizować wysokie ciśnienie. Kwiaty Ledum są użyteczne, ponieważ zawierają duże ilości:
- kwas askorbinowy;
- kompleks niezbędnych mikroelementów;
- fitoncydy;
- flawonoidy.
Wizyta farmakologiczna
W tradycyjnej medycynie dziki rozmaryn jest aktywnie używany od wielu wieków. Po raz pierwszy osoba w naszym kraju zapoznała się z dobroczynnymi właściwościami dzikiego rozmarynu już w XVII wieku. Istnieje specjalne dzieło napisane przez ludowych uzdrowicieli, lepiej znane jako „Wszystko o używaniu śmierdzącego wrzosu”, które zawiera skuteczne przepisy na leczenie różnych dolegliwości. Dzisiaj, jak poprzednio, wykazano zwiększoną uwagę dzikiego rozmarynu i, zgodnie z wynikami ostatnich badań klinicznych, możliwe było ustalenie, że ma on właściwości bakteriobójcze i przeciwzapalne.
Przy użyciu wywaru z naparami można złagodzić stan osób cierpiących na choroby oskrzelowo-płucne. Ma także działanie wykrztuśne, pozwala na przerzedzenie plwociny, eliminuje procesy zapalne. Ledumberry ma wyraźne właściwości terapeutyczne, w których może skutecznie konkurować z wieloma bardziej znanymi ziołami leczniczymi. Często zaleca się stosowanie go w tak poważnych chorobach, jak:
- gruźlica;
- krztusiec
- dna;
- reumatoidalna patologia.
Przez wiele stuleci wywar z tego krzewu był stosowany w leczeniu niewydolności serca, chorób narządów wewnętrznych i kryzysu nadciśnieniowego. Rosół z dzikiego rozmarynu doskonale sprawdził się jako lek przeciwhistaminowy. Infuzja tej rośliny jest bardzo skuteczna w leczeniu dzieci i dorosłych, u których stwierdzono inwazję robaków. Preparaty z dzikiego rozmarynu były szeroko stosowane w homeopatii, ponieważ przyczyniają się do zwiększenia odporności i zminimalizowania ryzyka przeziębienia podczas epidemii.
Cenne części rośliny to kwiaty, łodygi i pędy, które mają łagodny środek uspokajający, dezynfekujący, gojenie ran i efekt hipnotyczny. Właściwości lecznicze mają wywar oparty na liściach, który można stosować do mycia zatok nosowych w postaci okładów na zmiany skórne. Ponadto narzędzie to może przynieść ulgę w odmrożeniach, obrzękach, chorobach dermatologicznych, a także pomóc przywrócić krążenie krwi w kończynach.
Jak korzystać w innych obszarach?
Większość weterynarzy zna właściwości rozmarynu rozmarynowego, który jest często używany w ich pracy. Chociaż obecnie dostępnych jest wiele nowoczesnych leków, produkty oparte na tych surowcach są nadal używane do leczenia zwierząt gospodarskich podczas różnych chorób. Jednak musisz być bardzo ostrożny, ponieważ bez wiedzy i doświadczenia w obsłudze tej rośliny możesz zaszkodzić zwierzętom. Leki na bazie Ledum pomagają chronić zwierzęta hodowlane przed owadami. Wielu ogrodników jest również zaznajomionych z dzikim rozmarynem, który przygotowuje z niego skuteczne napary do zwalczania szkodników.
Roślina może poradzić sobie z ćmą: w tym celu należy wysuszyć zmielone części, zmielić na proszek i umieścić w szafce. Istnieją informacje na temat wykorzystania tej rośliny w przemyśle tekstylnym i perfumeryjnym. Służy do leczenia skóry, mydła i wody toaletowej. Mimo, że roślina ta ma wiele korzystnych właściwości, nadal powinna być traktowana z wielką ostrożnością, ponieważ może być szkodliwa, jeśli zostanie niewłaściwie użyta.
Środki ostrożności
Jeszcze raz przypominamy, że w składzie dzikiego rozmarynu znajduje się substancja toksyczna. Stanowi największe zagrożenie podczas kwitnienia, ponieważ w tym stanie rozrzedza dużo olejków eterycznych. Jeśli wdychasz ten zapach przez długi czas, osoba może mieć dolegliwości związane z zawrotami głowy, nudnościami, wymiotami, migreną, a czasami paraliżem kończyn. Biorąc to wszystko pod uwagę, ważne jest, aby bardzo ostrożnie brać leki z dzikiego rozmarynu, ściśle przestrzegając zalecanej dawki.
Jeśli przekroczysz dopuszczalną dawkę, wówczas przyjmowanie leku z dzikiego rozmarynu może prowadzić do ciężkiego zatrucia, stanów spastycznych, które objawiają się paraliżem czynności serca i układu oddechowego, a ponadto mogą niekorzystnie wpływać na błonę śluzową przewodu pokarmowego. Natychmiast musisz porzucić preparaty na bazie dzikiego rozmarynu dla osób cierpiących na następujące choroby:
- niedociśnienie;
- zaburzenia wegetatywne;
- choroba nerek;
- zapalenie wątroby
Kwitnące krzewy powinny być omijane daleko od kobiet w ciąży i karmiących piersią. Osoby, które nie podlegają powyższym przeciwwskazaniom, mogą korzystać z przepisów ludowych opartych na trawie bagiennej.
Pij z chorobami oskrzelowo-płucnymi
To narzędzie będzie wymagało pędów lub kwiatów roślin zebranych w bieżącym sezonie. Aby przygotować kilka porcji, weź dużą łyżkę suchych surowców, dodaj 500 ml gorącej przegotowanej wody, przykryj pojemnik pokrywką i pozwól mu parzyć przez 10-15 minut. Gotowy napar przyjmuje 1/2 szklanki 1 raz dziennie. To narzędzie przyniesie korzyści osobom cierpiącym na zapalenie płuc, oskrzela. Napar jest doceniany ze względu na jego zdolność do rozrzedzania plwociny i jej usunięcia.
Wniosek
Nie wszyscy doświadczeni ogrodnicy mogą odpowiedzieć na pytanie, gdzie rośnie ledum i jak można go wykorzystać. W rzeczywistości roślina ta jest wyjątkowa, ponieważ ma wiele przydatnych właściwości, które ludzie znali wiele wieków temu. Jednak pomimo faktu, że ma wiele przydatnych właściwości, należy go stosować ostrożnie, ponieważ zawiera substancję toksyczną. Powinien trzymać się z dala od tego krzewu podczas kwitnienia, ponieważ na tym etapie rozwoju stanowi największe zagrożenie dla zdrowia ludzkiego.